Διαδίκτυο.Άγγελος ή δαίμονας

Απόπειρα αυτοκτονίας στο διαδίκτυο
13 Έλληνες και ένας αλλοδαπός, εκ των οποίων οι 9 ήταν ανήλικοι και οι 5 ενήλικοι, εξέφραζαν μέσω chat rooms την πρόθεσή του να αυτοκτονήσουν και το εκδήλωναν σε κάθε τους επικοινωνία.

Το τμήμα Δίωξης Ηλεκτρονικού Εγκλήματος ενημερώθηκε και το τελευταίο τρίμηνο παρακολουθούσε τις συζητήσεις στα εικονικά δωμάτια επικοινωνίας. Οι χρήστες επικοινωνούσαν και μέσω SMS, εκτός των chat rooms, και εκδήλωναν την επιθυμία τους να αυτοκτονήσουν διότι αντιμετώπιζαν ψυχολογικά προβλήματα όπως ανεργία, προβλήματα στις διαπροσωπικές σχέσεις αλλά και μη τήρηση κανόνων σε online παιχνίδια.
Περισσότερα:http://www.megatv.com/articles.asp?catid=14541&subid=2&pubid=4455742

Κι αυτό χρεώνεται στο διαδίκτυο και χαρακτηρίζεται αυτό ως ένα μέσο που παρέχει κακές υπηρεσίες. Αλλά…πόσο δίκιο έχουν όσοι υποστηρίζουν κάτι τέτοιο;
Είναι αλήθεια πως πολλές είναι οι περιπτώσεις που έρχονται στο φως της δημοσιότητας ανθρώπων που ανακοινώνουν στο διαδίκτυο την πρόθεσή τους να βάλουν τέρμα στη ζωή τους. Αλλά είναι το διαδίκτυο αυτό καθεαυτό που ευθύνεται γι’αυτό; Μήπως κιόλας βοηθά κάπου σε αυτήν την περίπτωση;
Ας επιχειρήσουμε να δούμε τα πράγματα ξεκάθαρα. Ένας άνθρωπος που παίρνει την απόφαση να αυτοκτονήσει οδηγείται εκεί από απόγνωση. Μη βρίσκοντας λοιπόν λύση σε ένα πρόβλημα της ζωής του. Κάνει λοιπόν ότι είναι δυνατόν να το λύσει αλλά δεν μπορεί να βρει διέξοδο. Ή ακόμα κι αν δεχτούμε πως κάποιοι από τους αυτόχειρες οδηγούνται σ’αυτή την πράξη από παρορμητικό της στιγμής στο ίδιο συμπέρασμα οδηγούμαστε. Ο άνθρωπος την ώρα που αντικρίζει το πρόβλημά του και τρομάζει απέναντι σε αυτό είναι, αισθάνεται μόνος, ανυπεράσπιστος. Και φοβάται! Φοβάται το πρόβλημα που τον απειλεί. Και τότε βρίσκει την ουτοπική σωτηρία στην αυτοκτονία. Άραγε ο ίδιος αυτός άνθρωπος αν απέναντι στο πρόβλημά του δεν ήταν μόνος αλλά είχε έναν άλλο ή άλλους ανθρώπους μαζί του; Τους οποίους θα εμπιστευόταν, θα ένοιωθε ίσως πως και αυτοί είχαν το ίδιο ή παρόμοιο με κείνον πρόβλημα; Τότε πιθανό ο φόβος του απέναντι στο πρόβλημά του να ήταν λιγότερος. Ή να πίστευε πως είναι σε θέση να τον αντιμετωπίσει. Ο άνθρωπος που παρά το μεγάλο του πρόβλημα φωνάζει για βοήθεια πριν αποφασίσει να τερματίσει τη ζωή του στην πραγματικότητα δεν θέλει να το κάνει αλλά ζητά απλά τη στήριξη κάποιου.
Στην σημερινή κοινωνία που ζούμε οι σχέσεις των ανθρώπων έχουν γίνει τρομερά δύσκολες και όλοι το ξέρουμε. Στις μεγαλύτερες κοινωνίες των μεγάλων πόλεων μάλιστα ο άνθρωπος βιώνει τεράστια μοναξιά. Εδώ λοιπόν χωράει το διαδίκτυο.

Ανησυχητικές διαστάσεις παίρνει το φαινόμενο του εθισμού στο διαδίκτυο, το οποίο εκτός από τις δυσμενείς επιδράσεις στην ψυχική υγεία μπορεί να οδηγήσει ακόμη και στο θάνατο. Υπολογίζεται ότι το 10% του πληθυσμού των ΗΠΑ πάσχει από εθισμό στο διαδίκτυο ενώ στην χώρα μας το 18% των Ελλήνων
Περισσότερα:http://www.kosmoslarissa.gr/article/3405/

Γιατί το διαδίκτυο ανοίγει παράθυρα για να μπει μια κοινωνία εκεί που υπήρχε μοναξιά. Ή αδιαφορία. Ή εγωισμός. Ή έλλειψη ευαισθησίας. Ή απόσταση κοινών θέσεων και ιδεών. Ο σημερινός άνθρωπος έγινε απαιτητικός γιατί έγινε πλουραλιστής και εκλεκτικός. Αυτό δυσκόλεψε και τις σχέσεις. Στο διαδίκτυο βρίσκεις ανθρώπους που συμπλέουν με σένα. Βρίσκεις ένα πραγματικό φίλο. Βρίσκεις τον άνθρωπο που θα ταυτιστείς μαζί του. Κάνει λοιπόν το διαδίκτυο τον κόσμο μια μικρή γειτονιά. Σαν εκείνες που όλοι έχουμε εμπειρία απ’την επαρχία απ’την οποία οι περισσότεροι προερχόμαστε. Και συνέβαινε τότε λοιπόν οι άνθρωποι την ίδιας γειτονιάς να βγαίνουν απ’τα σπίτια τους και να κάθονται μαζί κάνοντας παρέα και συζητώντας τα προβλήματα του ο καθένας ή να χαίρονται με τη χαρά του άλλου και να υπάρχει μια αλληλεγγύη όσο φυσικά και κακίες και πάθη όπως θα βρεις και στο διαδίκτυο. Μια μικρογραφία της παλιάς εικόνας της γειτονιάς είναι λοιπόν το διαδίκτυο.

Κι αν ο απελπισμένος άνθρωπος για να γυρίσω στο θέμα που ανέφερα στην αρχή προσπαθεί να σωθεί βγάζοντας φωνή σωτηρίας μέσα από ένα μοντέρνο μέσο που λέγεται internet; Όπως ακριβώς θα ζητούσε τη βοήθεια του γείτονά του αν ζούσε στο χωριό του. Και να που μέσο του ίδιου μέσου ¨σώθηκαν¨ κάποιοι άνθρωποι υποψήφιοι αυτόχειρες, ακόμα κι αν ο γείτονάς τους ήταν μια Αρχή(Η δίωξη Ηλ. Εγκλήματος)
Και αν ο άνθρωπος σήμερα ψάχνει τον συνάνθωπό του τον συνοδοιπόρο του στη ζωή, τον άνθρωπο που συμπλέει μαζί του; Πόσο κακό άραγε είναι αυτό;
Φυσικά η έξη δεν είναι σε καμιά περίπτωση καλή. Και παντού θα πρέπει να υπάρχει μέτρο . Το μέτρο όμως θα πρέπει να είσαι ο ίδιος ικανός να το κρατήσεις και να μην ζητάς ευθύνες από κανένα μέσο ή άλλους ανθρώπους όταν δεν είσαι ικανός να το οριοθετήσεις μόνος σου. Και αυτό είναι μια άλλη συζήτηση.