Έλξη και χημεία-Τα μυστήρια της επικοινωνίας!

Έλξη και χημεία. Και αργότερα επαφή σε ένα άλλο επίπεδο ανάμεσα σε δύο ανθρώπους. Δεν αναφέρομαι μόνο σε σχέσεις του αντίθετου φύλου.

Το υποστηρίζουν ωστόσο αρκετοί επιστήμονες. Πως υπάρχει κάτι το μυστηριώδες ώστε κάποιοι άνθρωποι να έλκουν άλλους κοντά τους έτσι που στη συνέχεια της γνωριμίας τους να βρίσκουν πολλά κοινά σημεία επαφής τους. Κι έτσι να δίνουν μια εξήγηση στο γιατί υπήρξε αυτή η κατ’ αρχάς ανεξήγητη έλξη.

Όμως εγώ ούτε επιστήμων είμαι παρά μόνο αν μπορώ να το πω μόνο επιστήμων του εαυτού μου με την έννοια της έρευνας αυτού συνεχώς. Φυσικά μια έρευνα δεν οδηγεί πολλές φορές σε ασφαλή συμπεράσματα παρά μόνο μετά από πολλά πειράματα…

Αλλά πιστεύω πως πολλοί από σας έχουν νοιώσει αυτό: Αυτό δηλαδή το ανεξήγητο , να έχεις ¨δέσει¨ με έναν άνθρωπο πριν καλά καλά τον γνωρίσεις.

Είναι ένστικτο πιστεύω εγώ. Και το ένστικτο δεν είναι ανεπτυγμένο λένε όμως στον ίδιο βαθμό σε όλους τους ανθρώπους. Ίσως πάλι δεν του δίνουμε τη σημασία που πρέπει. Το ένστικτο είναι ένα έμφυτο συναίσθημα, ένα πρωτόγονο θα έλεγες μέσο, δοσμένο στους ανθρώπους ώστε εκείνοι να μπορούν να προφυλάξουν τους εαυτούς τους. Και όχι μόνο από τα στοιχεία της φύσης. Έτσι ως τέτοιο λειτουργεί κάλλιστα ώστε να οδηγήσει κάποιον σε ασφαλή μονοπάτια ζωής μαζί συμπεριλαμβανομένων και των ανθρώπων που συναντάς σε αυτά.

Ας το δούμε απλά. Συναντάς ή κάνεις γνωριμία με έναν άνθρωπο. Κατ’ αρχάς ¨αντιμετωπίζεις¨ την εικόνα του.(Πια ίσως και πριν από αυτό. Είναι το πρωτόγνωρο και καινούριο να γνωρίζεις ανθρώπους και να επικοινωνείς μέσα από το διαδίκτυο, μα θα μιλήσω παρακάτω γι’ αυτό). Αργότερα γνωρίζεσαι λοιπόν με κείνον. Ανταλλάσεις σκέψεις και ιδέες , βλέπεις πως υπάρχουν σημεία επαφής. Η επικοινωνία πια έχει πάρει το δρόμο της. Σε άλλη περίπτωση, βλέπεις την εικόνα του άλλου. Έχεις και όλες τις καλές προθέσεις για κείνον-και πάντα για τέτοιες σχέσεις μιλάμε- μπορεί και να συμφωνείς σε αρκετά μαζί του αλλά…κάτι δεν προχωράει ανάμεσα στους δύο. Και είναι ανεξήγητο. Γιατί προσπαθείς για το καλύτερο ανάμεσα σε σένα κι εκείνον μα κάτι δεν βοηθάει. Και σιγά σιγά απομακρύνεστε. Και έρχεται στιγμή που αναρωτιέσαι γιατί αφού έχεις κάνει τα πάντα ως προς το να επικοινωνήσεις απτά , με όλους τους κανόνες που η επικοινωνία ορίζει , κι όμως τα δύο άτομα δεν μπορούν να πετύχουν μια ένωση.

Όσων αφορά το νέο τρόπο επικοινωνίας από το διαδίκτυο. Είναι μεγάλο κεφάλαιο. Θα το προσεγγίσω μόνο όσων αφορά τη σωστή επικοινωνία που προέρχεται μέσα από αυτό. Εδώ υπάρχει μια ιδιομορφία. Μπορεί να γνωριστείς με κάποιον ούτε καν έχοντας την εικόνα του. Μόνο γνωρίζοντας λίγα πράγματα για κείνον ,ίσως και όχι εκατό τα εκατό ασφαλώς, μα κι εδώ μπορεί να συμβεί το ίδιο όπως στην περίπτωση να έχεις μια φυσιογνωμία απέναντι σου. Κι εδώ η απορία να σε έλκει ένας άνθρωπος που καν δεν έχεις δει είναι μεγαλύτερη. Στη ζωή τίποτα δεν είναι τυχαίο. Ή αν το πάρεις από άλλη άποψη όλα στη ζωή η τύχη τα φέρνει. Ο καθένας διαλέγει από αυτό. Μα νομίζω- κι εδώ ίσως ήταν το δύσκολο για μένα ως προς το να το αποδείξω ότι ένα σύμπαν, μια ανεξερεύνητη ακόμα δύναμη, ένα μυστήριο μπορεί να φέρει δύο ανθρώπους κοντά έτσι που να νοιώσουν αργότερα με την περαιτέρω γνωριμία τους πως ο ένας είναι κομμάτι του άλλου. Και είναι πολύ όμορφο να βρίσκεις στο διάβα της ζωής σου τα κομμάτια του εαυτού σου. Συμπληρώνεσαι έτσι σιγά σιγά. Συναρμολογείσαι. Και είναι εκπληκτικό πως επικοινωνείς μετ’ έπειτα με κείνον.

 Οι άνθρωποι κατά καιρούς φτιάχνουμε τις θεωρίες μας, που είναι προσωπικές, ως προς κάποια πράγματα που δεν μπορούμε να εξηγήσουμε. Είναι φορές που εκείνες είναι μύθοι. Είναι άλλες που έχουν όμως ισχυρές βάσεις. Μα και κάπως έτσι στηριζόμενοι σε μια υπόθεση δεν τεκμηριώνεται στη συνέχεια κάτι; Είναι και ανθρώπινη ανάγκη εξ’ άλλου να θέλεις να στηρίξεις κάπου το ανεξήγητο.

Θέλω να καταλήξω και να δικαιολογήσω τη δική μου θεωρεία. Πως δηλαδή και φυσικά υπάρχει κάτι το οποίο έλκει τον έναν άνθρωπο προς κάποιον άλλο αλλά πια δεν είμαι σίγουρη αν είναι κάτι το χειροπιαστό, αν λάβουμε υπ’ όψη και την έλξη δύο ανθρώπων μέσα από ένα μέσο όπως το διαδίκτυο. Αλλά όταν ανακαλύψεις πια αυτόν, ένα κομμάτι σου δηλαδή, διαπιστώνεις στη συνέχεια με κείνον μια άλλου τύπου επικοινωνία.

Σε όλες τις περιπτώσεις της κατ’ αρχάς και ανεξήγητης έλξης  αποδεικνύεται αυτό. Ότι δηλαδή πια η επικοινωνία ταξιδεύει με ¨κύματα¨. Και βλέπεις τους ανθρώπους να νοιώθουν από πριν ή να κατανοούν ό,τι ακόμα δεν γνωρίζουν ή να χρησιμοποιούν τους ίδιους κώδικες επικοινωνίας την ίδια στιγμή γιατί εκείνη τη στιγμή ο εγκέφαλος τους λέει τα ίδια πράγματα. Τηλεπάθεια το ονομάζω εγώ αυτό. Δεν είναι κάτι τόσο δύσκολο να εξηγηθεί. Είναι απλώς η πολύ δυνατή έλξη και ταύτιση χαρακτήρων του ενός για τον άλλο που ενεργοποιεί την ικανότητα του εγκεφάλου να ¨μαντεύει¨ λαμβάνοντας ή καλύτερα ¨τραβώντας¨ τα σήματα που εκπέμπονται από τον εγκέφαλο του άλλου με τον οποίο συνταιριάζεις. Η ικανότητα ή μια δύναμη που να κάνει δυο ανθρώπους να επικοινωνούν εγκεφαλικά και να αποδεικνύεται στη συνέχεια εκφράζοντας το με λέξεις, και από τους δυο.

Ο εγκέφαλος του ανθρώπου ως γνωστόν έχει πάμπολλες δυνατότητες και όσο για τις δυνάμεις που κρύβει η ψυχή, αυτές δεν έχουν υπολογιστεί ακόμα!

Κάποιος θα έλεγε πως είναι ακόμα πιο απλό. Είναι αυτό που λέμε ¨ταιριάζουμε¨. Ο καθένας από μας δηλαδή βρίσκει ένα ταίρι!

Μπορεί να είναι ερωτικό ταίρι. Μα πέρα από αυτό και περισσότερο ίσως σημαντικό να ανακαλύψεις ένα ταίρι ζωής. Που είναι ένας καλός φίλος! Ένα κομμάτι από το πάζλ του εαυτού σου!!!

Η Τέχνη της Επικοινωνίας

Είναι φυσικά στοιχείο της ανθρώπινης ύπαρξης η επικοινωνία. Είναι ανάγκη. Οι άνθρωποι είμαστε πλασμένοι να ζούμε ομαδικά. Όπως κι αν το δούμε και είτε μας αρέσει είτε όχι. Έτσι θα έπρεπε να βρεθεί ένας τρόπος συνεννόησης μεταξύ μας. Έτσι απλά και με λίγα λόγια περιγράφεται ο όρος επικοινωνία. Όσο από την άλλη καθόλου απλή δεν είναι η τέχνη της. Γιατί από κει ξεκινάει η σωστή ή όχι ανθρώπινη επαφή και σε όλα τα επίπεδα.

Τι είναι επικοινωνία λοιπόν; Κάποιος θα έλεγε κάποιες λέξεις. Ένας κώδικας, ένας συνδυασμός συμβόλων για να συνεννοούνται οι άνθρωποι. Αν ήταν όμως μόνο αυτό τότε και οι σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων δεν θα είχαν αυτή την πολυμορφία που έχουν τώρα, ούτε το κάθε είδος σχέσης θα ήταν διαφορετικό, ούτε η κάθε σχέση θα είχε την ιδιαιτερότητα της.

Άρα η τέχνη της επικοινωνίας είναι δύσκολη θα έλεγες. Πολύπλευρη. Μα συνάμα γοητευτική. Φυσικά εξαρτάται από όλα τα μέλη που βρίσκονται σε επικοινωνία μια δεδομένη στιγμή. Αλλά…θα έλεγα πως η επικοινωνία ανάμεσα σε δύο ή περισσότερα μέλη αρχίζει από πολύ πριν ανταλλάξουν αυτές τις λέξεις.

Επικοινωνία είναι μια φυσική έλξη ανάμεσα στα μέλη. Ανεξήγητη πολλές φορές. Μα που δηλώνεται κάπως αυταρχικά θα έλεγα. Δηλαδή δεν το επιδιώκεις. Σου επιβάλλεται κατά κάποιο τρόπο. Και το λένε αυτό κάποιοι ¨χημεία¨ μεταξύ δύο ας υποθέσουμε ανθρώπων. Όπως συνδυάζεις δηλαδή δύο στοιχεία τα οποία έχουν παρόμοια χαρακτηριστικά και από την ένωσή τους προκύπτει μια αντίδραση. Δες. Δράση και αντίδραση. Κάπως έτσι δεν είναι και η επικοινωνία; Υπάρχει ο πομπός που μεταβιβάζει πληροφορίες και ο δέκτης που τις επεξεργάζεται και τις επιστρέφει πάντα μέσα από τα δικά του ¨φίλτρα¨. Κι έτσι προκύπτει μια άλλη πληροφορία χρήσιμη για την εξέλιξη της αυτής επικοινωνίας μα ακόμα και προς χρήση για τη συνέχιση της ζωής.

Επικοινωνία είναι μια εξ’ αποστάσεως συνεννόηση. Δηλαδή κάποιος στέλνει μηνύματα σε αυτόν που θέλει να επικοινωνήσει χρησιμοποιώντας το σώμα του. Τα μάτια, τη γενικότερη στάση του σώματος του αργότερα το άγγιγμα.

Και φυσικά κυρίαρχο ρόλο παίζει η επικοινωνία κωδικοποιημένη πια με τη μορφή λέξεων και προτάσεων. Μα ούτε κι εδώ δεν είναι απλό το  θέμα. Γιατί επικοινωνεί κάποιος καλύτερα όταν κατέχει πολύ καλά τη ¨γλώσσα¨ που γαλουχήθηκε να μιλά. Υπάρχουν κάπου τις τρεις χιλιάδες γλώσσες επισήμως που χρησιμοποιούνται από τους ανθρώπους στη γη. Η κάθε ομάδα, φυλή, έθνος ή χώρα όμως η οποία ορίζεται και από αυτή έχει ως δικό της χαρακτηριστικό ένα δικό της κώδικα επικοινωνίας, μια δική της γλώσσα. Από κει και μετά και σε μια επιχείρηση παγκοσμιοποίησης των όλων, και των ανθρώπινων επαφών, οι άνθρωποι προσπαθούν να γίνουν κοινωνοί όσο μπορούν περισσότερων γλωσσών ώστε να μπορούν να επικοινωνούν γενικότερα με τους ομοίους τους.

Μα πρωτεύοντα ρόλο παίζει το να κατέχει κάνεις τη δική του γλώσσα για να επικοινωνεί πρώτα με τα άτομα του στενού και αποκλειστικού περιβάλλοντος του. Τους συγγενείς , τους φίλους, τους αγαπημένους. Και είναι σημαντικό να μπορείς ή να έχεις τις γνώσεις να χρησιμοποιείς σωστά τη γλώσσα σου γιατί η κάθε λέξη έχει τη δική της ξεχωριστή σημασία και δίνει το δικό της νόημα σε όσα θέλει ο πομπός να περάσει στο δέκτη. Κι έτσι να βοηθήσει αυτόν να επεξεργαστεί καλύτερα την πληροφορία ώστε να γίνει μεταξύ τους πιο πετυχημένη η επικοινωνία. Αποφεύγονται έτσι και λάθη, παρανοήσεις και παρεξηγήσεις τα οποία στοιχίζουν πολλές φορές την απώλεια ενός αγαπημένου που θέλεις πάση θυσία να κρατήσεις κοντά σου.

Βέβαια σημαντικό είναι να δίνεις από σένα, και περισσότερα πολλές φορές στην αρχή μιας σχέσης-επικοινωνίας, για να πάρεις χωρίς να το έχεις ζητήσει. Να μιλάς με παραδείγματα και όχι θεωρητικά γιατί κινδυνεύεις να θεωρηθείς ¨εξυπνάκιας¨ αλλά πολύ σημαντικό, να ακούς τι θέλει να σου πει κι ο συνομιλητής σου.

Και πέρα λοιπόν από όλα αυτά αλλά εξίσου σημαντικό για μια σωστή επικοινωνία είναι η επαφή. Έλκεσαι από ένα άτομο. Ανταλλάσεις μηνύματα με το σώμα. Συνομιλείς μαζί του και βρίσκονται σημεία επαφής και ομοιότητες χαρακτήρων. Κοινά ενδιαφέροντα. Αναπτύσσεται έτσι ένα αίσθημα αγάπης με το συνομιλητή σου. Αλλά αυτό το αίσθημα έχεις την ανάγκη να του το μεταδώσεις. Αγγίζοντας απλώς. Κρατώντας το χέρι του άλλου εκείνη τη στιγμή του μεταδίδεις τη συμπάθεια σου σε αυτό. Καλύτερα αγκαλιάζοντας ή φιλώντας το δείχνεις ότι δεν περιγράφεται με λέξεις και είναι μόνο αισθήματα προς το άτομο που επικοινωνείς.

Μάτια, αυτιά, άγγιγμα γεύση ίσως με ένα φιλί και μυρωδιά φυσικά, αν παραδεχτούμε αυτό που ανέφερα στην αρχή για την έλξη με το άλλο άτομο και όπως λένε η μυρωδιά του κάθε ανθρώπου είναι κάτι που έλκει κάποιον άλλο, άρα οι αισθήσεις σε διέγερση, μη συνειδητοποιώντας το τις περισσότερες φόρες, αλλά δες το. Μήπως είναι έτσι;

Τελικά η τέχνη της επικοινωνίας είναι και πολύ απλή και πολύπλοκη. Δηλαδή έχει πολύ πλοκή αλλά εν τέλει είναι απλή. Αρκεί να έχεις θετικά συναισθήματα από την αρχή για το συνομιλητή σου. Να τον αντιμετωπίζεις με κατανόηση και αγάπη. Να μιλάς σωστά, με παραδείγματα της δικής σου ζωής. Μα και πολύ σημαντικό να ακούς και τι έχει να σου πει εκείνος.

Απόλυτη δημοκρατία θα έλεγα αν μπορώ να το πω αυτό ανάμεσα σε δύο ή περισσότερα μέλη που ενδιαφέρονται να επικοινωνήσουν. 

Κατερίνα

Αφηγηματικές παραστάσεις ενός ταξιδιού-Γ' Μέρος-Κοντά στην πισίνα

Αυτή φταίει! Στέκει εκεί ψηλά από όλους και όλα, μεγαλόπρεπη , πανέμορφη και ¨μας το παίζει¨ ντροπαλή μες στο χλωμό της πρόσωπο.

Μια νύχτα όχι πολύ συνηθισμένη ,όχι σίγουρα καθημερινή γι’ αυτό τόσο πολύ ενδιαφέρουσα. Ήταν μια νύχτα με παρέα τη σαγηνευτική σελήνη κι ένα ποτήρι κρασί , απόλαυση κοντά σε μια πισίνα. Μια πισίνα ξενοδοχείου , όμορφο κατασκεύασμα ανθρώπινης ανάγκης για επαφή όσο περισσότερο με το νερό.

Η πισίνα σε ωραίο σχήμα και φωτισμένη έτσι που να δείχνει τόσο διάφανο το περιεχόμενό της , όσο διάφανη είναι η φύση του. Νερό! Άλλο ένα παντοδύναμο στοιχείο της φύσης που μπροστά του δεν μπορεί κανείς από μας τα θεωρούμενα ισχυρά κυρίαρχα πλάσματα τούτου εδώ του πλανήτη να μετρηθεί και να αδιαφορήσει.

Το νερό της πισίνας αναδεύεται ελαφρώς στο ελαφρό φύσημα ενός νυχτερινού αέρι! Λίγα μέτρα πιο κει και σε ένα επίπεδο πιο κάτω εκείνη. Εκείνη, η θάλασσα χαμογελά περιπαικτικά στην πισίνα η οποία στήθηκε εκεί θέλοντας να τη μιμηθεί. Δεν μπορεί να συμβεί αυτό!

Το αέρι κάνει αισθητή την παρουσία του σε λίγο και σε προκαλεί να αγκαλιάσεις το σώμα σου να σε ζεστάνεις ή…να νοιώσεις καλύτερα τη θέρμη της ψυχής σου. Αφήνεσαι για άλλη μια φορά. Δεν γίνεται αλλιώς. Δεν έχεις άλλη επιλογή. Το ολοστρόγγυλο, υπέροχα φωτεινό φεγγάρι παιχνιδίζει το φως του στη θάλασσα ενώ στέκει ακριβώς πάνω από την πισίνα. Δεν μπορεί να αποφασίσει που να βουτήξει. Στα ήρεμα, ασφαλή νερά μιας πισίνας ή στα περιπετειώδη τόσο θελκτικά νερά της θάλασσας; Σαν τις επιλογές μας. Στέκεις πριν αποφασίσεις τι είναι το καλύτερο να κάνεις; Και όταν πια το έχεις κάνει, ότι εσύ θεώρησες καλύτερο, μετανιώνεις γιατί έχασες την ευκαιρία να δοκιμάσεις και την άλλη επιλογή που είχες…

Η πισίνα ζηλιάρα από τη μεγαλοπρέπεια του φεγγαριού, δεν δέχεται ούτε το καθρέφτισμα του μέσα της. Καμαρώνει ¨παίζοντας¨ ελαφρά τα νερά της στο λαμπερό φως, τεχνητά φωτίζοντας το ώστε να δείχνει πιστή απομίμηση μιας γαλαζοπράσινης θάλασσας. Το μυαλό βουτά πότε στα ασφαλή νερά εκείνης της μικρής ξιπασμένης, πισίνας για να κάνει ένα ήρεμο απολαυστικό μπάνιο σκέψεων και αισθήσεων και πότε βουτά διψασμένο για περιπέτεια σε βαθιά νερά εκεί που χαράζει φωτεινό δρόμο η σελήνη. Μέσα σε μια σκούρα μωβ θάλασσα με χρυσές αποχρώσεις στο τελείωμα των απαλών κυμάτων της. Και έρχονται και πάλι σκέψεις , συλλογισμοί, τι έζησα, τι δεν έζησα και πρέπει να ζήσω, τι πρόσφερα σε μένα και μου πρόσφερε εμένα το εγώ μου. Ποιο το κέρδος και ποιες οι απόλυες της ζωής μου σε σχέση με τους ανθρώπους. Τι πρέπει να κάνω για να γίνω καλύτερος ή…αξίζουν άραγε όλα αυτά;;; Μάλλον ότι αξίζει είναι αυτό! Το ίδιο το νερό, και το αέρι που τώρα χαϊδεύει ηδονικά το κορμί και παίρνει τα μαλλιά πίσω, το φεγγάρι, περίεργη επίδραση στις ψυχές, τελικά η ψυχή μου κουβαλάει τη δική της θέρμη και ζέση στοιχείο της φύσης κι αυτή αφού τόσο πολύ συμμετέχει στο υπέροχο μοναδικό σύμπαν!

Δεν είναι δυνατόν…! Αντίδραση βίαιη της στιγμής. Θυμός ή ανυπομονησία. Το άδειο ποτήρι πέφτει με δύναμη μέσα στην πισίνα. Θα τα καταφέρω. Θα ζήσω τα απωθημένα μου…ελπίζω και προσπαθώ! Μου αξίζει…!

Μήπως το κρασί ήταν τελικά τόσο μεθυστικό;;; Ή η επίδραση του φεγγαριού; Ή το μοναδικό άρωμα ενός άνθους μιας γαρδένιας που τόση ώρα επέμενε να προκαλεί παραισθήσεις χωρίς καν να γίνει αντιληπτό;;;

Κατερίνα

Αφηγηματικές παραστάσεις ενός ταξιδιού-Β'Μέρος-Η λίμνη με τα νούφαρα

 

 Και ξαφνικά σε μια πεδιάδα από άλλοτε σπαρμένες εκτάσεις και άλλοτε φυσική βλάστηση, αντικρίζεις το υγρό στοιχείο.

Μια πεδιάδα από νερό , ήρεμο, γαλήνιο περιτριγυρισμένο από  χαμηλά δέντρα τόσο κοντά και έχοντας μια κλήση προς το νερό-πηγή ζωής ,για κείνα. Πυκνή φυλλωσιά που δεν εγκαταλείπει τα κλαδιά τους καμιά εποχή του έτους σχηματίζουν ένα φυσικό φράχτη για τη λίμνη.

Μια λίμνη σε χρώματα και αποχρώσεις του μπλε γαλάζιου , από το καθρέφτισμα του ουρανού μέσα της σε μια ακτίνα στο κέντρο της και όσο ο κύκλος πλησιάζει στις όχθες παίρνει άλλες αποχρώσεις αυτές του καθρεφτίσματος σε αυτή των φυτών και δέντρων όσων παίρνουν ζωή και ανάπτυξη από το νερό της λίμνης.

Αλλά δεν είναι μόνο αυτό που βάφει περίεργα πράσινη τη λίμνη. Γύρω γύρω από το κέντρο της αυτή καλύπτεται από τα ποιο όμορφα, γοητευτικά για το ιδιαίτερο της ζωής τους κι έτσι κάποιος νους μπορεί να ταξιδέψει μαζί τους πάνω σε ήρεμα νερά παρέα τους. Είναι τα νούφαρα! Είναι οι παρθένες των γλυκών νερών , Νύμφες που μη θέλοντας να δείξουν το αληθινό τους πρόσωπο, ντροπαλές θεές προβάλουν μέσα στο νερό ως απίστευτης ομορφιάς φυτά. Ένα όμορφα σχηματισμένο καταπράσινο φύλλο σαν μικρή βαρκούλα να επιπλέει πάνω στο νερό και στο κέντρο να προβάλει το λουλούδι του. Άλλοτε με λευκό της αγνότητας ένδυμα , πότε ροζ ή μωβ, απαλά ευγενικά χρώματα τέτοιας ομορφιάς που κι αν αυτό ήθελαν εκείνες οι νυφούλες της λίμνης, να κρύψουν την ομορφιά τους , δεν το καταφέρνουν.

Οι Αιγύπτιοι ονομάζουν τα νούφαρα Λωτούς και είναι αυτά ακριβώς τα φυτά που κατά τον Όμηρο , οι σύντροφοι του Οδυσσέα δοκίμασαν να γευτούν και τότε ξέχασαν τα πάντα. Και προορισμό και αφετηρία ζωής. Μήπως είναι καλό να δοκιμάσει κανείς;;;

Το όχημα περνά κοντά στη λίμνη και οι επιβάτες σηκώνονται από τις θέσεις τους να θαυμάσουν. Και μετά…ο καθ’ ένας πλάθει τη δική του ιστορία και αφήνεται στο φανταστικό κόσμο το δικό του σε σχέση με το υπέροχο νούφαρο. Κι έτσι όπως επιπλέει το όμορφο πλατύ καλοσχηματισμένο φύλλο θέλεις να γίνεις μια τόση δα μικρούλα ύπαρξη για να ξαπλώσεις πάνω του και κάτω από το υπέροχο λουλούδι για να νοιώσεις την απόλυτη γαλήνη και ευτυχία εκείνη που μόνο το φυσικό περιβάλλον με το ασύγκριτης ομορφιάς κόσμο του καταφέρνει. Ίαμα ψυχής αναδυόμενο μέσα από μάτια καθάρια. Ένας κύκλος ζωής σύντομος μα τόσο μακριά από ανθρώπινα πάθη και άγχη. Μέθη και παραίσθηση. Αυτή που χαρίζει το από το νερό μουλιασμένο νούφαρο στον ανθρώπινο νου και τον κάνει να χάνεται σε υπερκόσμιες διαστάσεις και προσωπικούς παραδείσους!!!

Κατερίνα