Αχ αυτά τα ψυχοσωματικά...

Καινούρια έννοια. Διπλή λέξη. Ψυχή και σώμα. Όχι δεν θα τη δω ως ειδικός ,δεν είμαι άλλωστε. Αλλά…ως ένας άνθρωπος που τον έχουν αγγίξει αυτά τα… ψυχοσωματικά. Και ως ένας άνθρωπος επίσης που γίνεται δέκτης κάθε μέρα από φίλους που ¨πάσχουν¨. Δύσκολη κατάσταση. Άλυτος γρίφος θα έλεγα. Εντυπωσιακό απ’την άλλη όταν η ψυχή με θεαματικό τρόπο δείχνει την επικοινωνία της με το σώμα. Καινούρια έννοια αλλά πιστεύω από παλιά βιωμένη απ’τους ανθρώπους. Γιατί αυτή έχει να κάνει με τους ιδιαίτερα ευαίσθητους και αυτοί υπήρχαν πάντα. Απλά δεν τους έδωνε κανείς σημασία κι εκείνοι βίωναν κάτι που δεν καταλάβαιναν τι είναι.
Αν σήμερα έχει έρθει στην επιφάνεια είναι που έχει μεγαλώσει το άγχος στους ανθρώπους. Άγχος και αβεβαιότητα , μοναξιά και εγκατάλειψη, η αίσθηση του ανικανοποίητου και να, τα πρώτα συμπτώματα. Πονοκέφαλοι, στομαχόπονοι, υπέρταση, ανεξήγητη αδιαθεσία. Ο γιατρός βεβαιώνει πως δεν υπάρχει αιτία για όλα αυτά τα συμπτώματα αλλά εμείς υποφέρουμε.
Κι όμως η λύση βρίσκεται μέσα στον εγκέφαλό μας και στον τρόπο που εμείς στεκόμαστε απέναντι στην κάθε είδους ¨απειλή¨ της ζωής μας. Ποια είναι η στάση ζωής μας απέναντι στα πράγματα και τι απαιτήσεις έχουμε από εμάς τους ίδιους και από τους ανθρώπους που μας περιβάλλουν. Και φυσικά πόσο ¨θωρακισμένοι¨ είμαστε από παιδιά ή μάλλον πόσο εκπαιδευμένοι στο να χειριζόμαστε τις δυσκολίες της ζωής μας.
Φιλολογώ αυτή τη στιγμή, εκλογικεύω αλλά πολύ καλά το ξέρω πως στην πράξη δεν είναι τόσο εύκολο. Είναι απωθημένα που έχουν συσσωρευτεί ή ακόμα μνησικακία που βγαίνει με τρόπο που κάνουν το άτομο να υποφέρει απ’τα ίδια τα πάθη του τα ψυχοσωματικά συμπτώματα. Είναι μια ανισσοροπία των ¨μέσα¨ μας. Δεν ξέρω τι θέλω, δεν ξέρω τι μου ανήκει. Αλλά είμαι και απαιτητική από τη ζωή μου και απ’τους άλλους. Είναι και λίγο εγωισμός αν το δεις πιο βαθιά.
Είναι ίσως πολύ πιο απλά, αλλά σημαντικά ασφαλώς, πράγματα. Μια αποτυχία, μια απώλεια αγαπημένου προσώπου, ένα διαζύγιο ή μια απόρριψη και αυτό αφορά σε παιδιά. Γιατί και τα παιδιά υποφέρουν από ψυχοσωματικές ασθένειες. Και σ’αυτό το σημείο πρέπει να πούμε πως από τα ψυχοσωματικά προβλήματα δεν εξαιρούνται άντρες, γυναίκες, παιδιά, αφορούν όλες τις ηλικίες, όλα τα κοινωνικά στρώματα ανθρώπων, τελικά αφορά τα άτομα υπερευαίσθητα σε διαφορετικούς ίσως τομείς αλλά πολύ σημαντικούς για κείνα.
Κατάθλιψη. Μια κατάσταση την οποία όλο και περισσότεροι άνθρωποι βιώνουν σήμερα. Μια κατάσταση που κάνει τον φέροντα αυτή να ποναει ψυχικά αλλά περιέργως και σωματικά αλλά να μην υπάρχει απάντηση στο γιατί του. Βέβαια η κατάθλιψη θεραπεύεται αλλά τι την προκαλεί έχει σημασία. Γιατί αν ξέρουμε την αιτία τότε θα προλάβουμε τη σύμπτωση και την αναπαραγωγή της.
Υποχονδρίαση. «Ο κατά φαντασίαν ασθενής» του Μολιέρου. Κατάσταση κωμική και τραγική. Πάντως καθόλου κωμική για τον πάσχοντα!
Φυσικά υπάρχει και η περίπτωση το σώμα το οποίο πάσχει από μια ασθένεια να προκαλεί πόνο στην ψυχή που με τη σειρά της το ανταποδίδει. Φαύλος κύκλος σε αυτή την περίπτωση!
Πολλές πολλές περιπτώσεις ,πολλοί οι άνθρωποι οι βιώσαντες καταστάσεις ψυχοσωματικές κάθε ιστορία και μια διαφορετική περίπτωση. Έχουμε γίνει υπεραπαιτητικοί οι άνθρωποι με τον εαυτό μας και τους άλλους. Θέτουμε τους εαυτούς μας μπροστά σε μεγάλα στοιχήματα. Που ίσως δεν είμαστε ικανοί να κερδίσουμε. Κι απ’την άλλη είναι οι υπερευαίσθητοι. Αυτοί οι ¨καημένοι¨ …το πεπρωμένο τους φυγείν αδύνατον. Στο τώρα και πάντα. Αυτοί οι αδύναμοι χαρακτήρες που σπάνε μπροστά στη μικρή ή μεγάλη δυσκολία της ζωής τους. Και μοιραία υποφέρουν. Ψυχικά και σωματικά. Ψυχοσωματικά. Και τότε;
Και τότε το παλεύεις. Κάθεσαι και δουλεύεις με σένα. Σου αφιερώνεις το χρόνο που απαιτείται ώστε να σε ανορθώσεις και να σε ενθαρρύνεις να σε ωθήσεις και να σε αποδείξεις. Και τότε…πίστη μου είναι, δεν έχεις να φοβηθείς από εξωτερικούς παράγοντες. Είναι δύσκολο αυτό, το ξέρω. Και δεν έχουν όλοι οι άνθρωποι τον τρόπο να το κάνουν. Αν και όλοι μας έχουμε το μέσον. Είναι η λογική μας. Και η δυνατότητα ανάλυσης του εαυτού μας. Και η αναζήτηση την ψυχικής μας ισορροπίας. Και η αναζήτηση των όμορφων όσο και απλών της ζωής. Αγάπη, ειρήνη ψυχική, καλοσύνη, ηρεμία, υπομονή. Άλλωστε αν κάποιος το καλοσκεφτεί, δεν μένει τίποτε άλλο στην πορεία της ζωής του ανθρώπου απ’το να τερματίσει αυτή σε ηρεμία και αρμονία με το περιβάλλον του…

ΥΓ. Τα κείμενα τα οποία υπογράφω η ίδια έχουν πάντα το χαρακτήρα αυτοκριτικής πρωτίστως ή έννοιας του εαυτού μου γι’αυτό και είναι αυθόρμητα γραμμένα και καθόλου επιτηδευμένα και κατόπι συμβουλής ή παραδείγματος σε άλλους.
Ευχαριστώ!!!