Εικόνες της πόλης μου!

Greek Folk Music -...

Βαδίζω στο δρόμο. Είναι ένα χειμωνιάτικο σούρουπο. Η πόλη βυθίζεται σιγά σιγά στο σκοτάδι. Ο αέρας μυρίζει υγρασία.

 Είμαι καλά. Απολαμβάνω το κάθε τι γύρω μου και αναρωτιέμαι πόσο εύκολο είναι να αγγίξεις την ευτυχία, να την αισθανθείς, να σου χαϊδέψει το μάγουλο. Μάλλον η ευτυχία είναι μέσα μας. Αρκεί η ψυχή να βρίσκεται σε γαλήνη. Και το ταξίδι ξεκινά.

 Περνώ απ' την πλατεία. Το δάπεδο υγρό, μουσκεμένο ,τα φύλλα των δέντρων έχουν κολλήσει και μυρίζουν τη γλυκιά σαπίλα του φθινοπώρου. Είναι οι μυρουδιές που τις έχεις συνηθίσει από τα παιδικά σου χρόνια και όποτε φτάνουν στη μύτη σε ταξιδεύουν στο παρελθόν σου γεμίζοντας γλυκιά μελαγχολία. Τα δέντρα γυμνά και μαβιά μες στο σούρουπο. Είμαι στην πόλη!

Αυτοκίνητα περνούν δίπλα μου. Τα φώτα της πόλης έχουν ανάψει. Άνθρωποι περπατάνε. Δεν είναι βιαστικοί. Είναι καλά ντυμένοι. Η υγρή ατμόσφαιρα σου είναι αισθητή. Άλλοι επιστρέφουν από τον απογευματινό τους περίπατο. Γυρνώ το βλέμμα και παρατηρώ μια συκιά σε ένα οικόπεδο. Μέσα στο μισοσκόταδο τη βλέπω σαν μια ζωγραφιά. Μια γκραβούρα με τόσες λεπτομέρειες. Τόσες σκιές και τονισμένα περιγράμματα. Περπατώ και τα φώτα των αυτοκινήτων πέφτουν πάνω μου. Ανεβαίνω στο πεζοδρόμιο και κοιτώ μπροστά. Φτάνω στο ποτάμι. Σε λίγο περνώ τη γέφυρα.

Είμαι στην πόλη!

 Ο ποταμός γοητευτικός μες στο σούρουπο. Στο νερό έχουν πέσει σκιές από τις σκιές των δέντρων που τον συντροφεύουν στην όχθη. Κι εκεί τι; Α, ο μικρούλης αποσπερίτης πανέμορφος μες στον καθρέφτη του ποταμού. Πανέμορφος μέσα στο μπλε, γαλάζιο, μοβ του ουρανού. Απόβραδο. Δυο παιδιά με προσπερνούν φωνάζοντας με τα ποδήλατα τους. Ο δρόμος φωτίζεται απ' τα αυτοκίνητα. Κι εγώ προχωρώντας χαζεύω τον ορίζοντα. Δυτικά την πόλης, χαμηλά, το πορτοκαλί-κόκκινο του ήλιου που χάθηκε πριν λίγη ώρα, μπερδεύεται με τις αποχρώσεις του απογευματινού ουρανού. Είναι, πράγματι, πιστή αντιγραφή ενός ζωγραφικού πίνακα. Που ίσως είναι πιστή αντιγραφή μιας τόσο όμορφης φυσικής εικόνας. Και στο κάτω μέρος του πλάνου, η δημοσιά φωτίζεται από αυτοκίνητα. Προχωρώ στο στενό. Και το σκοτάδι έχει πυκνώσει. Η μυρουδιά από υγρασία έντονη. Οι σκιές του φυσικού τοπίου σχηματίζουν σχέδια φαντασίας. Με θαμπώνει το φως των αυτοκινήτων.

Ζω στην πόλη όπου μπορείς ακόμα να ονειρευτείς, συλλογίζομαι. Ή είναι ταξίδια της ψυχής αυτά. Όμορφα ταξίδια από μια ήρεμη ψυχή!!!