Κοίτα τώρα που γίναμε όλοι μας ευαίσθητοι. Μάθαμε πως υπάρχει η Αϊτή. Η Αϊτή όχι η εξωτική , η μαγευτική , ο επίγειος παράδεισος που όλοι του ανεπτυγμένου κόσμου ονειρευόμαστε να επισκεφτούμε για διακοπές κάποια στιγμή στη ζωή μας. Αλλά μια χώρα η οποία απέχει λίγες ώρες δρόμο απ’ την Αμερική και όμως βρίσκεται μες στη φτώχια, μες στην εξαθλίωση-οι άνθρωποι εκεί λέει έτρωγαν πίτες ζυμωμένες με λάσπη- και από την άλλη οι τουριστικοί πράκτορες και το όλο σύστημα να δίνουν μια τελείως διαφορετική εικόνα. Τι ωραίοι που είμαστε εμείς οι ¨άλλοι¨. Αγνοούμε και εθελοτυφλούμε. Εθελοτυφλούμε από συμφέρον. Εμείς να είμαστε καλά. Τι μας νοιάζει αν το κράτος που θα επισκεφτούμε είναι με τις πιο άσχημες συνθήκες διαβίωσης για τους πολίτες του. Και πόσο εύκολα αποποιούμαστε τις ευθύνες μας!
«Τι να κάνω εγώ;» Κι έτσι η ζωή συνεχίζεται, εμείς διασκεδάζουμε την άδεια απ’ τη δουλειά μας και άλλοι συνάνθρωποι σε κάποια γωνιά της Γης πεθαίνουν.
Και τώρα; «Όπου φτωχός κι η μοίρα του» λέει η παροιμία. Και φτάνεις στο σημείο να αμφισβητήσεις τον ίδιο το Θεό σου. «Γιατί Θεέ μου; Πως έφταιξαν αυτοί για να έχουν τέτοια σκληρή τιμωρία; Για δες κι από δω, τι απονιά, τι ατομικισμός, τι αδικία, τι κακία, τι εκδικητικότητα, τι ασέβεια στον συνάνθρωπο, πόση αγάπη για τα υλικά-δεν θέλω να πω αγαθά-τόση που ανθρώπινο ον κάνει κακό σε όμοιό του για να αποκτήσει. Γιατί Θεέ μου τόση σκληρή συμπεριφορά σε αθώους;
Και μετά προσγειώνεσαι στη Γη. Ωραία αν τα περιμένουμε από το Θεό…Κι εμείς τι κάνουμε; Οι κυβερνήσεις μας, οι παγκόσμιες οργανώσεις, το Παγκόσμιο ταμείο εμείς…
Πόση κοινωνική ανισότητα θεέ μου!!!
Και τι υποκρισία από όλους! Και τώρα να εγώ πρώτη, εγώ που δεν είχα ενδιαφερθεί να μάθω ως τώρα για τη ζωή των ανθρώπων σε κείνο το μέρος του πλανήτη στον οποίο συγκατοικούμε τώρα προσποιούμαι πως συμπάσχω.
Και από αύριο θα έρθουν όλοι για να κάνουν εράνους και να μαζέψουν πράγματα για κείνους………………
Συγνώμη αλλά ήθελα να γελάσω. Απ’ την υποκρισία όλων. Η υπουργός των ΗΠΑ λέει ανέβαλλε το προγραμματισμένο ταξίδι της για να δείξει ενδιαφέρον για την τραγωδία στην Αϊτή. Τώρα!
Και δω; Για να σκεφτούμε. Αύριο λέει αρχίζουν οι εκπτώσεις. Σπουδαίο πράγμα. Και αισθανόμαστε την οικονομική κρίση λέει. Έχουμε λιγότερα από πριν. Λεφτά και υλικά (αγαθά).
Ξέρω γω; Λαϊκίζω;;;
Απλά είμαι θυμωμένη με την κοινωνική ανισότητα των λαών στη Γη. Τώρα έχω θυμώσει. Ήρθε ένας σεισμός να μας ταρακουνήσει λίγο και για λίγο όλους. Σε λίγο θα έχουμε ξεχάσει. Και θα πηγαίνουμε διακοπές στην Αϊτή και ο λαός της θα τρώει λάσπη. Θα τρώει λάσπη και θα κλαίει. Τους νεκρούς του και τη μοίρα του…
Δυστυχώς η ανθρωπότητα περνάει μία από τις πιό απάνθρωπες περιόδους. Η προσφυγή στον εαυτό μας είναι η μόνη φιλοσοφία στις αναπτυγμένες χώρες. Η σκληρότητα και η αδιαφορία για τους άλλους είναι γεγονός. Μικρές εξαιρέσεις μόνο και οι περισσότερες υποκριτικές. Όμως ο τρίτος κόσμος είναι σε μεγάλο βαθμό θύμα της λεηλάτησής του από τις αναπτυγμένες χώρες. Όσον αφορά στον Θεό είτε είναι πολύ κακός είτε δεν υπάρχει.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε όλη τη διαδρομή της ως τώρα η ανθρωπότητα έδειχνε την απανθρωπιά της!!! Πάντα υπήρχαν οι κοινωνικές αντιθέσεις και οι "ισχυροί" πάντα νοιάζονταν να γίνουν ισχυρότεροι αδιαφορώντας...
ΑπάντησηΔιαγραφήΑλλά τώρα θα πρέπει να απαιτούμε από τον εαυτό μας και τους άλλους γιατί υποτίθεται πως μες στα χρόνια εξελιχτήκαμε και εκπολιτιστήκαμε...
Και όσων αφορά στο Θεό, ίσως να μην μπορούμε να συλλάβουμε εμείς τα ανθρώπινα όντα τις βουλήσεις Του...
Η υπάρχουσα εικόνα του κόσμου πάντως είναι απογοητευτική! Συμφωνώ μαζί σας πως το μόνο που θα μας σώσει, ατομικά,είναι η στροφή στον εαυτό μας
Ευχαριστώ σας...
Και οχι μόνο...δυστυχώς...
ΑπάντησηΔιαγραφήΜα έτσι ειναι.
"Μαθαίνουμε" για "κάποιους" όταν συμβεί κάτι εκεί.
Κι ύστερα μετά από μια δυο βδομαδες αφήνουμε αυτο το "κάτι" και μαθαίνουμε κάτι αλλο και η ζωή συνεχίζεται...
Γιατί δεν γνωρίζουμε δυστυχία. Όποιος δεν βιώσει κάτι δεν μπορεί να το κατανοήσει...
ΑπάντησηΔιαγραφήΣήμερα άκουγα στο ραδιόφωνο να συζητάνε έντονα γιατί δεν ενημερώνουν σωστά σε κάποιο χιονοδρομικό για το αν θα είναι ανοιχτό το Σ/Κ ή όχι!!!
Αυτά είναι που μας καίνε και το αν οι άνθρωποι εκεί καίνε τους νεκρούς τους γιατί είναι τόσοι που δεν ξέρουν τι να τους κάνουν τι μας νοιάζει εμάς???
Δυστυχώς...
Σ'ευχαριστώ για το σχόλιο σου Μαρία Νικολάου...
Η ανθρωπότητα για τον άνθρωπο η μήπως όχι;
ΑπάντησηΔιαγραφήΤην καλησπέρα μου!!!!!!!!
... έτσι, για να "βλέπουμε" και την άλλη πλευρά της γης ...
ΑπάντησηΔιαγραφή... τα παιδιά του κατώτερου θεού ...
... έρρωσο ...
Μάλλον όχι...δυστυχώς!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΧαίρομαι πάντα όταν έρχεσαι...καλή σου μέρα Νίκο
Μόνο που θα πρέπει ένας σεισμός να σκοτώσει αρκετές χιλιάδες ανθρώπων για να "δούμε"...
ΑπάντησηΔιαγραφήΤι ωραίο που φαίνεται το δικό σου "'ερρωσο" κι εδώ...
Αισθάνομαι ότι όσες φορές και να μιλήσουμε για τα βάσανα του κόσμου,κι εμείς που γράφουμε γι'αυτά και για να ευαισθητοποιήσουμε τους άλλους δεν πρόκειται να προχωρήσουμε σε κάποια δική μας,προσωπική κίνηση για να βοηθήσουμε έστω και ατομικά απ'τη θέση μας ανθρώπους που η ζωή τους περιμένει ν'αδειάσει μέσα από τα χέρια τους.Δε γνωρίζουμε αυτούς τους ανθρώπους και αυτό που ζουν και μετά από την πληροφόρησή μας γι'αυτούς προχωράμε να κρίνουμε άλλα θέματα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠαρόλο που έχουμε διαβάσει γι'αυτό το θέμα δεν έχουμε αφυπνισθεί για να τους βοηθήσουμε.Και το να περιγράφουμε τις καταστάσεις αυτές δε σημαίνει ότι πρώτα εμείς οι ίδιοι και μετά οι άλλοι τις κατανοούμε.Και έτσι όσοι διαβάζουν γι'αυτές τις καταστάσεις δεν ευαισθητοποιούνται.Η περιγραφή τέτοιων συνθηκών που αναφέρει γεγονότα και καταστάσεις καταντά μια άμεση ενημέρωση γι'αυτό της ίδιας μορφής πληροφοριακή όπως η ενημέρωση για πολιτικές κινήσεις ή για ένα συνηθισμένο γεγονός.Σε όλες αυτές τις περιπτώσεις δεν έχουμε καμία συναισθηματική αλλαγή και εμπλοκή.Είμαστε το ίδιο απαθείς για αυτό όπως και για όλα τα πράγματα γύρω μας.Ξεφυλλίζουμε τις υπόλοιπες σελίδες της εφημερίδας και τελειώσαμε την ανάγνωσή της απλώς.Αλλιώς,τέτοια γεγονότα θα μας είχαν καταβάλλει συναισθηματικά η θα μας είχαν οδηγήσει σε μια συγκεκριμένη δράση ή και διαμόφωση αντίληψης για αυτό που θα'πρεπε να γίνει γι'αυτό το θέμα.
Επειδή αυτά τα πράγματα συμβαίνουν μακριά νομίζουμε ότι τόσο περισσότερο συρρικνώνεται η σημασία τους και στο τέλος δε μας απασχολούν πια.Εκτός κι αν τα ξαναδιαβάσουμε σε κάποιο άλλο περιοδικό ή αν κάτι παρόμοιο ξανασυμβεί και γραφτεί.Εάν συμβεί όμως ένα άσχημο πράγμα σε έναν άνθρωπο τότε μόνο θέλουμε να τον βοηθήσουμε γιατί δε θέλουμε να πάθει όπως κι εμείς.Άνθρωποι που έχουν χάσει δικούς τους ή έχουν προσβληθεί από καρκίνο προσπαθούν με κάθε τρόπο να βοηθήσουν στην πρόληψή του και να στηρίξουν άλλους καρκινοπαθείς.Εάν δε βιώσεις κάτι δε σε αγγίζει για να αγωνισθείς εναντίον του και να βοηθήσεις να αντιμετωπισθεί.Και επειδή το να ενημερώσει καποιος κάποιον για κάτι δεν μπορεί να τον συγκινήσει,να τον κινήσει συναισθηματικά για όλες του τις πλευρές αυτό σημαίνει πως δεν μπορεί να τον κινήσει να το αντιμετωπίσει και λειτουργεί απλά σαν πληροφόρηση.Ένα περιοδικό που μιλάει για την καταστροφή στην Αϊτή δεν μπορεί να βοηθήσει να αντιμετωπισθεί η καταστροφή.Εάν κάποιου το σπίτι πάρει φωτιά τότε θα κατανοήσει τι περνάνε όσοι άνθρωποι έχουν πάθει μεγαλύτερη καταστροφή και θα αισθάνεται τυχερός που είναι σε πολύ καλή κατάσταση σε σχέση με άλλους ανθρώπους.Και θα τους συμπονά συνέχεια γι'αυτό που έπαθαν και ίσως προσπαθήσει να τους βοηθήσει έστω και ελάχιστα με αυτά που διαθέτει.
Φυσικά,όταν οι άνθρωποι ακούμε για κάτι άσχημο ή θα το κατανοήσουμε και θα θελήσουμε να βοηθήσουμε γι'αυτό ή θα αδιαφορήσουμε και περάσουμε σε άλλα θέματα και όταν μας συμβεί αυτό θα θελήσουμε να βοηθήσουμε.Το γεγονός ότι αδιαφορούμε γι'αυτό όταν δεν είμαστε άνθρωποι χωρίς συνείδηση μπορεί να οφείλεται στο ότι ανατρεφόμενοι στα σχολεία δεν μας είπαν να κοιτάξουμε την πραγματικότητα γύρω μας,δε μας άφησαν να νιώσουμε πώς να συγκεντρώσουμε λύσεις γι'αυτά,να λύσουμε προβλήματα που υπήρχαν γύρω μας και τώρα απλά κάνουμε πως δεν τα βλέπουμε ή τα αγνοούμε αφήνοντάς τα να χειροτερεύουν και να καταστρέφουν όλο και περοσσότερο τους ανθρώπους γύρω μας και τη ζωή μας.Εμείς σε όλα αυτά συνεχίζουμε να πηγαίνουμε στις δουλειές μας και να εκτελούμε το καθημερινό μας πρόγραμμα που ίσως και πολλές φορές να μην ήταν στον προορισμό μας και να μην κάνουμε τίποτα για τους άλλους ανθρώπους.Η άγνοια για τον εαυτό μας και για τη ζωή μοιάζει με την άγνοιά μας για τους άλλους ανθρώπους.Οπότε,μόνο αν κάτι πολύ κακό συνέβαινε σε εμάς μόνο τότε θα προσπαθούσαμε να βοηθήσουμε τους άλλους ανθρώπους. Γι'αυτό αυτοί που είναι κυρίως υπεύθυνοι πέρα από τις εταιρείες και τους οργανισμούς είμαστε εμείς.Οι οποίοι μες στην άγνοιά μας θεωρούμε ότι είμαστε αθώοι.
Υπάρχει πολύ καλό που πρέπει να γίνει και είναι από εμάς.
Δεν διαφωνώ καθόλου μαζί σου Μαρία!
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν έκανα εγώ τίποτα άλλο από τότε που έγραψα αυτό το κείμενο για την κατάσταση στην Αϊτή. Τι θα μπορούσα να κάνω άραγε; Ή μήπως να μην έγραφα καν;
Εγώ δεν ήξερα για την κατάσταση σε εκείνο το μέρος του πλανήτη και έμαθα από τα μέσα επικοινωνίας. Εγώ έγραψα και κάποιοι έπαθαν από μένα. Εγώ δεν έκανα τίποτα. Ίσως εγώ έκανα κάποιον όμως να κινητοποιηθεί...
Η άγνοια δεν είναι καλή ακόμα και όταν δεν μπορείς να βοηθήσεις.
Μακάρι να υπήρχε κοινωνική δικαιοσύνη στον κόσμο Μαρία.
Υπάρχει τρόπος. Το λιθαράκι μας όλοι. Αλλά εκείνοι που έχουν τις λύσεις στα χέρια τους δεν είναι διατεθειμένοι να τις δώσουν ποτέ.Αλίμονο,όλοι θα κριθούμε...
Σ'ευχαριστώ πολύ που κατέθεσες εδώ τον προβληματισμό σου. Να είσαι καλά!
Μαρία μου καποιο λάθος έκανα στην έγκριση του σχολίου σου και δεν δημοσιεύτηκε. Παρ'όλα αυτά το διάβασα και χαίρομαι που βλέπω πως υπάρχουν τόσο ευαίσθητοι άνθρωποι σαν εσένα. Μάλλον είσαι μικρή γι'αυτό σκέφτεσαι έτσι, ρομαντικά για τον κόσμο. Αυτό είναι το καλό της νεαρής ηλικίας. Να είναι πολιτικοποιημένος και να νοιώθει την ανάγκη να αντιδράσει. Αλλά καθώς μεγαλώνυμε οι άνθρωποι Μαρία μου γνωρίζουμε το συμβιβασμό. Το βόλεμα. Τον οχαδερφισμό. Και γινόμαστε τυφλοί για ότι συμβαίνει γύρω μας. Οι πολιτικοί παίζουν το δικό τους παιχνίδι. Κι εμείς γινόμαστε τα πιόνια τους, πολλές φορές και ηθελημένα για το δικό μας ατομικό όφελος. Ξέρεις Μαρία μου καλή είναι η αισιοδοξία ότι όλα θα διορθωθούν κάποια μέρα αλλά εγώ δεν πιστεύω πως θα γίνει αυτό πια. Παρ'όλα αυτά αυτό που μπορούμε να κάνουμε εμείς ατομικά όσοι είμαστε ευαίσθητοι για τα όσα συμβαίνουν στην κοινωνία μας είναι να φωνάζουμε την αδικία(εγώ με έναν τρόπο προσπαθώ από δω)να διαμαρτυρόμαστε γι'αυτή και να βοηθάμε εμείς όπου και όπως μπορούμε. Λίγο, ελάχιστα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι μεγάλοι όλοι φταίμε. Το μυστικό είναι να παραμένεις ίσως στις ιδέες και στη μαχητικότητα παιδί!!!
Το σύνδεσμο που μου έστειλες δεν μπόρεσα να τον δω. Αν σου είναι εύκολο στείλτον μου πάλι.Σου στέλνω κι εγώ κάτι
http://www.youtube.com/watch?v=zylkTbpU1DQ&playnext=1&videos=BvBGiwKec2c
Συμφωνώ μαζί σου Μαρία μου αλλά δεν είμαι αισιόδοξη πως θα αλλάξουν προς το καλύτερο τα πράγματα. Γιατί δεν θέλει είτε από συμφέρον είτε από άγνοια,κανείς. Δυστυχώς.
Σ'ευχαριστώ πάρα πολύ για την κατάθεση των ευαισθησιών σου εδώ κι έτσι γίνονται αυτές αφορμή για έναν πολύ καλό διάλογο.
Μακάρι να παραμείνεις πάντα έτσι...
Καλημέρα ξανά Catherine!Ελπίζω όλα να πηγαίνουν καλά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαταλαβαίνω αυτό που λες για το ότι ο κόσμος είναι τόσο αποσυνειδητοποιημένος και αποχαυνωμένος ή τόσο συνειδητά ανήθικος που κάνει τόσο κακό που είναι τεράστιο και το οποίο συνεχίζει να το κάνει.Μπροστά όμως σ'αυτούς τους ανθρώπους,η μάζα των άνθρώπων που είναι μεν σε άγνοια αλλά ούτε είναι με τέτοιο τρόπο συμφεροντολόγα ούτε τόσο ασυνείδητη,δε θα μπορούσε να αφυπνιστεί και να διεκδικήσει την ελευθερία της μια μέρα;Το μεγάλο μέρος των ανθρώπων που ακολουθούν την καθημερινή ζωή και οι οποίοι υποφέρουν από την ασυδοσία και τη διαφθορά ορισμένων ανήθικων συμπολιτών τους και των
πολιτικών έχει πάρει αυτό το μονοπάτι ζωής όπου καταχραζόμενοι εκείνοι τη βούλησή του και τις προσωπικές του επιθυμίες ακολουθεί την μία κατάσταση και φάση (σπουδές,πανεπιστήμιο,δουλειά) μετά την άλλη χωρίς να μπορεί να δει καθαρά τον κόσμο και να συνειδητοποιήσει τι θέλει να κάνει σε αυτόν, έχοντας το κεφάλι χαμηλωμένο στο έδαφος χωρίς ούτε να μπορέσει να δει για μια ελάχιστη στιγμή τον κόσμο δίπλα του.Είναι ανελεύθεροι υποταγμένοι άνθρωποι.Που πάντα δυσφορούν για τη ζωή και παραπονιούνται για ότι συμβαίνει γύρω τους αποδίδοντας όλα τα φταιξίματα για τη ζωή τους που άλλοι την ορίζουν στους πολιτικούς.Και δε συνειδητοποιούν ότι είναι υποταγμένοι σε κάποιους άλλους,θεωρούν ότι είναι υποχρέωσή τους να κάνουν πράγματα στα οποία τους καταναγκάζουν οι άλλοι και τα οποία δεν καταλαβαίνουν ότι τους υποθηκεύουν και τους κλέβουν τελικά την ελευθερία τους.
Αυτοί οι άνθρωποι αν μείνουν έτσι θα συνεχίσουν να ζουν μια ζωή άλλων και να διαμαρτύρονται στους άλλους για αυτά που παθαίνουν και που επειδή δεν τα ελέγχουν δεν μπορούν να τα αλλάξουν.
Νομίζω ότι αυτό που φταίει είναι ότι επειδή είμαστε αποκοιμισμένοι νομίζουμε ότι οι άλλοι έχουν τη δύναμη να καθορίζουν και να ελέγχουν τα πράγματα και όχι εμείς.
Γι'αυτό οι άνθρωποι χρειάζονται να ξαναθυμηθούν την αλήθεια τους και να συνειδητοποιήσουν όσα είχαν και τα έχασαν και να διεκδικήσουν μόνοι τους μια ζωή με δημοκρατία,δικαιοσύνη και πολιτισμένη συμβίωση που πάει να πει όχι κανόνες αλλά ότι έχουν βιώσει μέσα τους τις σχέσεις τους με τους άλλους.
Οι σχέσεις μας με τους άλλους είναι οι βάσεις στις οποίες θα χτιστεί οτιδήποτε και το ότι σήμερα ούτε καν έχουμε σχέσεις ή δεν δενόμαστε με αληθινές σχέσεις αλλά υποκρινόμαστε δείχνει ότι θα υποκρινόμαστε και στους άλλους.Γι'αυτό ίσως αυτό που ακούγεται το τι ''Τι λες,θ'αλλάξει η νομαρχία,χαχα'' είναι το ότι εμείς υποκρινόμαστε με τους εαυτούς μας και δεν πρόκειται να φροντίσουμε για αυτό το ζήτημα.Σε αυτό βλέπω την απουσία του καθενός,την αδυναμία να κοιτάξει μπρος στον καθρέφτη και να δει ποιος πραγματικά είναι.Και όλη η ασχήμια του καθενός αντικατοπτρίζεται στην πολη,στην κοινωνία,στη χώρα όλη.Η ερήμωση και εγκατάλειψη μιας χώρας αντικατοπτρίζει το ερήμωμα και την αυτοεγκατάλειψη κάθε ανθρώπου της.Είναι όπως το τριαντάφυλλο που όπως μαραθεί ο πηρύνας του μαραίνεται όλα τα υπόλοιπα φύλλα του.
Εγώ αυτό πιστεύω πως είναι κάτι που μπορεί να διορθωθεί,που μπορεί να αλλάξει.Με το να φέρουν οι ελεύθεροι και ανυπότακτοι σε αυτή την κοινωνία τον πολιτισμό σε αυτούς που δε ζουν μέσα σ'αυτό,να βοηθήσουν οι άνθρωποι που έχουν παιδεία τους νέους να χτίσουν την παιδεία τους, με το να κάνουν οι ελεύθεροι άνθρωποι τους άλλους να αποκτήσουν συνείδηση με το λόγο τους μέσα από τον τύπο,το ραδιόφωνο και με δραστηριότητες σε διάφορους τομείς.
Τη δυνατότητα αυτή μπορεί να την παρέχει ένα μπλογκ.Στη συγκεκριμένη περίπτωση,Catherine νομίζω ότι μπορείς να το κάνεις και ότι μέσα από τα κείμενά σου μιλάς στον κόσμο για αυτό που συμβαίνει και βοηθάς να κινητοποιείται.Αυτό είναι πολύ σημαντικό οπότε,μπορείς να βοηθήσεις να αλλάξουν τα πράγματα.
Ναι,σου ξαναστέλνω το σύνδεσμο που σου είχα στείλει,είναι:http://www.youtube.com/watch?v=muHg86Mys7I
Από κει και πέρα αν δε σου βγει γράψε philosophy of liberty.Θεωρώ πολύ καλό το δικό σου video.
Ελπίζω να συνεχιστεί ακόμα καλύτερη η προσπάθειά σου,τα καλύτερα για το μπλογκ σου!
Αναμένω μια νέα απάντηση σε αυτό το ζήτημα.
Καλό απόγευμα!
Συγνώμη για την καθυστέρηση της απάντησής μου μα ένα πρόβλημα με το internet που είχα δεν μου επέτρεπε να παρακολουθήσω τα blogs μου!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτο θέμα μας
Μαρία μου είναι λίγοι αυτοί που είναι συνειδητοποιημένοι και ευαίσθητοι για τα όσα γίνονται στον κόσμο μας και αυτοί προσπαθούν όπως εσύ λες μα νομίζω πως δεν φτάνει να αλλάξει ο κόσμος τούτος και να γίνει όπως εσύ κι εγώ τον ονειρευόμαστε. Με κοινωνική δικαιοσύνη, ισότητα σεβασμό στο περιβάλλον κτλ.
Δες αν θέλεις μια εγγραφή που έκανα με αφορμή ότι μαζί συζητάμε και δες τα σχόλια των ανθρώπων-φίλων μου!
http://cathrinblogger.pblogs.gr/2010/08/660562.html
Όλοι το ίδιο θέλουμε για τον κόσμο μας αν ερωτηθούμε αλλά όταν χρειαστεί να δράσουμε λέμε:"Ας το κάνουν οι άλλοι..."
Περιγράφεις στο σχόλιο σου μια κοινωνία κακομοίρηδων που το μόνο που κάνουν είναι να γκρινιάζουν για τους άλλους ότι φταίνε για τη δική τους έλλειψη ποιότητας ζωής.
Αφύπνιση και δράση χρειάζεται Μαρία μου. Παιδεία και ευαισθησία. Πιστεύω πολύ στους νέους ξέρεις. Από μας τους μεγάλους και τους πολιτικούς μην περιμένεις τίποτα. Που παρ'όλα αυτά εμείς εκλέγουμε και κομμάτι μας είναι φυσικά.
Βλέπεις με αφορμή τις πυρκαγιές στη Ρωσία τωρα πως πολλοί άνθρωποι διαμαρτύρονται γι'αυτή την κατάσταση. Επιστήμονες κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου μα οι πυρκαγιές εξακολουθούν να κατακαίουν τη ζωή στον πλανήτη τελικά. Γι'αυτό είμαι λιγάκι απαισιόδοξη για το ότι μπορεί να αλλάξουν τα πράγματα μα δεν μπορώ να κάνω διαφορετικά προσωπικά από το να φωνάζω την αδικία και να κάνω εγώ ότι μπορώ...
Ευχαριστώ για το βεντεάκι Μαρία μου, πολύ καλό θα το δημοσιεύσω στο Facebook αν δεν σε πειράζει!
Να είσαι πάντα καλά και ανήσυχος άνθρωπος Μαρία μου, χρόνια πολλά για τη γιορτή σου την Κυριακή. Φιλιά πολλά!
Ευχαριστώ πολύ Catherine!Να΄σαι καλά κι εσύ ότι επιθυμείς!
ΑπάντησηΔιαγραφήΒεβαίως να το δημοσιεύσεις το βιντεάκι στο Facebook να το βλέπουν κι άλλοι.
Ίσως έτσι να'ναι τα πράγματα και ο κόσμος να είναι άσχημος και να γίνεται ακόμα περισσότερο.Βλέπω ότι οι μεγάλοι όλοι πιστεύουν ότι ο κόσμος σε θα γίνει καλύτερος.Ίσως,να είναι έτσι τα πράγματα και αυτοί με το ύψος που έχουν να βλέπουν από διαφορετική γωνία τα πράγματα και να βλέπουν περισσότερα απ'ότι οι νέοι.Δεν ξέρω,νομίζω ότι οι μεγάλοι όταν ήταν νέοι ήταν ιδεαλιστές και όταν μεγάλωσαν έγιναν ρεαλιστές.Θα ήθελα να σε ρωτήσω αν εσύ όταν ήσουν νέα είχες ιδέες ότι θα αλλάξεις τον κόσμο και όταν μεγάλωσες πίστεψες ότι ο κόσμος δε θ'αλλάξει.
Εγώ πιστεύω ότι με την αφύπνιση θ'αλλάξει ο κόσμος και ότι ο καθένας μας μπορεί να κάνει τους άλλους ανθρώπους να συνειδητοποιήσουν πράγματα και να βοηθήσει ο κόσμος να γίνει καλύτερος.
Έχω σπουδάσει φιλόλογος και ως δασκάλα οραματίζομαι να βοηθήσω τα παιδιά να χτίσουν τον εαυτό τους και τη ζωή τους.
Εγώ πάντως πιστεύω ότι τα πράγματα αλλάζουν και βελτιώνονται και ποτέ δε μένουν ίδια.Η ησυχία για την οποία μιλάς χρειάζεται να υπάρχει ώστε να γίνει κάποια στιγμή ανησυχία.Η απουσία είναι απαραίτητη για να υπάρξει ζωή.Κάθε πράγμα έχει τη δυνατότητα να γεννά καινούργιες προοπτικές και να βοηθά στην αλλαγή και βελτίωση των πραγμάτων.Στη σημερινή παρακμή της κοινωνίας μας οι άνθρωποι συνειδητοποιούν τώρα περισσότερα απ'ότι στο παρελθόν,συνειδητοποιούν πιο καθαρά τη ζωή και δεν υπάρχει περίπτωση να γυρίσουν στον προηγούμενο τρόπο ζωής.Πότε υπήρξε άλλη φορά που οι άνθρωποι συνειδητοποίησαν ότι εκείνοι ευθύνονται για την κατάσταση αυτή από τη νεότερη εποχή μέχρι σήμερα;
Χρειάζεται να δούμε τα πράγματα κοντύτερα και με φιλοσόφηση παρά με μόνο λογική.Χωρίς φιλοσοφία δε θα δούμε τα πράγματα ποτέ αληθινά.
Catherine μου σου εύχομαι τα καλύτερα για το blog σου και τα ξαναλέμε!Γεια σου!