Ψωνίζω άρα υπάρχω;;;

Χθες βγήκα στα μαγαζιά για ψώνια. Δεν ξέρω γιατί αλλά η λέξη ψώνια δεν μου αρέσει. Μάλλον την συνδυάζω περισσότερο με το χαρακτηρισμό ορισμένων ανθρώπων ως ¨ψώνια¨. Οπότε στη θέση αυτής της λέξης θα βάλω τη λέξη αγορές.

Βγήκα λοιπόν για αγορές. Αφορμή ήταν ότι αυτή την εποχή στα καταστήματα υπάρχουν εκπτώσεις των εμπορευμάτων κι έτσι μια και δυο και γω νασου έξω στο κέντρο της πόλης να χαζεύω τις βιτρίνες , να κοιτώ τιμούλες και τελικά να σπρώχνω την βαριά πόρτα κάποιου καταστήματος να δω από κοντά ότι μου ¨κάθισε¨ όμορφα στο μάτι. Διευκρίνιση: Όταν μιλώ για αγορές εννοώ για την ¨πάρτη¨ μου. Ρουχαλάκια απλούστερα.

Ωραία διαδικασία. Απ’ την προηγούμενη μπήκα σε ένα κλίμα ευφορίας. Το πρωί εκείνης της μέρας, χθες δηλαδή, ντύθηκα, στολίστηκα, γέμισα το πορτοφόλι-ε και με κάτι παραπάνω από ότι υπολόγιζα να ξοδέψω- και δρόμο παίρνει ,δρόμο αφήνει…

Όλα αυτά μες στην καλή χαρά. Εδώ πρέπει να σημειώσω, γιατί εγώ θέλω να είμαι ειλικρινείς με όλους και τον εαυτό μου, πως όχι πως μου έλειπε τώρα κάτι ή είχα σε ειδική εκδήλωση να πάω ώστε να αγοράσω ένα ρούχο να μου χρησιμεύσει. Αλλά έτσι. Να μπήκα στο ¨τριπάκι¨ ότι αν δεν ψωνίσω τώρα στις εκπτώσεις τότε πότε; Όταν θα τελειώσουν και τότε κάθε καταστηματάρχης θα με πιάσει ¨Κώτσο¨;

Μπήκα, βγήκα σε καταστήματα, είδα , έπιασα, ένοιωσα, δοκίμασα, απόρριψα, διάλεξα, πλήρωσα, έφυγα ευχαριστημένη.

Όταν αργότερα γύρισα στο σπίτι και καταχαρούμενη άρχισα να κρεμάω τα καινούρια ρούχα-του βασιλιά- στις κρεμάστρες για να μπουν στη ντουλάπα και εκείνη δεν είχε άλλο χώρο άρχισα τότε να κάνω τις εξής σκέψεις σχετικά με το shopping. 

Αυτή η λέξη μου αρέσει δεν ξέρω γιατί. Μάλλον ξέρω. Και ήταν η πρώτη μου σκέψη αυτή. Είναι το πρώτο συνθετικό της έκφρασης ¨shopping therapy¨. Θεραπεία κατάλαβες; Ορίστε, το πειραματόζωο είμαι εγώ. Και το πείραμα πετυχαίνει πάντα. Ρε παιδί μου πως αγοράζοντας διάφορα ενδύματα κυρίως, ανεβαίνει η διάθεση , η ψυχολογική κατάσταση αλλάζει προς το καλύτερο , τονώνεται η χαμένη μες στην κουζίνα και στην καθημερινή ρουτίνα αυτοπεποίθηση είναι απορίας άξιο. Η σχέση με τον πωλητή, η κολακεία που ξέρεις κιόλας πως είναι , η απόκτηση, κάτι δεν είχες ως τώρα . Κάτι που κάνεις για τον εαυτό σου ,του δωρίζεις κάτι το νοιώθεις πάνω σου, είναι ένα φάρμακο.

Στην κοινωνία της απομόνωσης, της στροφής προς την απόκτηση όλο και περισσότερου χρήματος. Σε μια κοινωνία όπου ο καθένας νοιάζεται μόνο για τον εαυτό του , ο άνθρωπος, όλοι εμείς, ζητάμε από κάπου να πιαστούμε. Εμείς για μας, από μας, σε μας.

Μοναξιά, αδιαφορία και απομόνωση ήταν τα συμπεράσματα που έβγαλα αναλύοντας το θέμα ¨shopping therapy ¨.

Απ’ την άλλη κανείς δεν το παραδέχεται. Χθες συμπτωματικά που εγώ βγήκα για αγορές στα μαγαζιά, διάβασα ένα post στο blog μιας φίλης, σχετικό.

http://anastasiag.pblogs.gr/2010/01/wniomania.html . Παρατήρησα στα σχόλια. Αν ρωτήσεις τον κόσμο για οποιοδήποτε θέμα καθόλου ασφαλή συμπεράσματα δεν θα σου προκύψουν. Αυτό ως πρώτη παρατήρηση και όσων αφορά τις δημοσκοπήσεις. Γιατί το λέω αυτό. Όλοι λοιπόν απαντούν αυτό που θα έπρεπε να ισχύει και κανένας δεν παραδέχεται πως είναι σε κάτι επιρρεπείς.

Εγώ πάντως είμαι σίγουρη για τους περισσότερους ανθρώπους, ίσως για τις γυναίκες λίγο παραπάνω αλλά δεν ξέρω αν κάνω λάθος, πως το να αγοράζουν για τον εαυτό τους αρέσει γιατί καλύπτει. Καλύπτει διάφορα και διαφορετικά για τον καθένα. Αλλά δεν παραδέχομαι οι πολλοί να είναι υπεράνω αγορών. Άρα όλοι κουβαλάμε τα δικά μας κενά;;;

Κι απ΄ την άλλη η σχέση μας με το χρήμα σε σχέση με την αγοραστική μας μανία. Άλλο μεγάλο θέμα. Το χρήμα είναι γεγονός πως είναι η μεγάλη αγάπη του ανθρώπου. Σχέση αγάπης και μίσους θα έλεγα καλύτερα. Το χρήμα θέλουμε να το έχουμε για να μας εξυπηρετεί αλλά και να ¨παίζουμε¨ με κείνο. Ακόμα κι αν πολλές φορές επικίνδυνα. Όταν παίζεις το παιχνίδι ¨αγορές¨ παίζεις με το χρήμα. Ο πιο έξυπνος , ο πιο καπάτσος, ο πιο πεπειραμένος στο πάρε δώσε , ο πιο λογικός και συγκρατημένος και εντέλει ο πιο ικανός παίχτης αυτός κερδίζει.

Απλό είναι. Αν ξέρεις να παίξεις θα βγεις κερδισμένος. Αν όχι, τότε ο αντίπαλος. Εδώ όταν βγαίνεις για αγορές παίζεις μια παρτίδα Μονόπολη με τους καταστηματάρχες. Για σκέψου.

 Και έτσι διασκεδάζεις αγοράζοντας.

Απ’ την άλλη. Η βιομηχανία της ομορφιάς μας έχει παρασύρει όλους. Ποιος μπορεί να το αρνηθεί; Το φαίνεσθε έχει πάρει μεγάλη αξία. Παίρνουμε μέρος σε ένα κυνήγι ομορφιάς που μας έχουν επιβάλλει, όλοι μας. Χωρίς βέβαια απαραίτητα να είναι καταδικαστέο ακόμα κι αυτό. Το όμορφο, το καλόγουστο, το καλαίσθητο ερεθίζει ευχάριστα πάντα τη ματιά. Η υπερβολή κι εδώ βλάπτει όπως σε όλα. Οπότε , αγοράζεις είδη ένδυσης και υπόδησης γιατί θέλεις να αρέσεις. Ή καλύτερα να μην προσβάλεις την αισθητική του άλλου!!!

Καταλήγω. Ωραία εμπειρία είναι το shopping από πολλές απόψεις. Τις οποίες μόλις επιχείρησα να αναλύσω. Αρκεί να μην υπάρχει υπερβολή , να είσαι εσύ ο κυρίαρχος του παιχνιδιού και χωρίς υπερβολές ούτε ως προς των αριθμό των αγορών ούτε ως προς τη δαπάνη χρημάτων.

Αυτά και όσοι έχετε καιρό να το κάνετε βγείτε μια βολτίτσα στα μαγαζιά , εκτονωθείτε!!!