Διαδρομές του νου και της ψυχής: ΕΔΩ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΧΑΝΕΤΑΙ ΒΑΡΚΟΥΛΕΣ ΑΡΜΕΝΙΖΟΥΝ

Είναι μια διέξοδος κι αυτή. Είναι ένα άλλοθι. Είναι η δικαιολογία που ζητούσαμε. Μας την έδωσαν οι Γερμανοί.

Ένα άγαλμα. Μια ιστορία για την οποία οι Έλληνες είμαστε υπερήφανοι. Αυτό για το οποίο πρέπει να κρατιόμαστε στη θέση μας. Στο ύψος μας.

Μας πρόσβαλαν. Μας συκοφάντησαν. Μας υποτίμησαν. Τα σύμβολα ενός λαού δεν χρησιμοποιούνται από κανένα και για κανένα λόγο τέτοιο που να προσβάλει το λαό τους.

Όμως!

Μια απλή πολίτης τούτης εδώ της χώρας, μια απόγονος κι εγώ μιας σπουδαίας ιστορίας που έγραψαν, επανειλημμένα μάλιστα, οι πρόγονοί μου. Τούτη δω η κατ’ αρχάς εξωφρενική ενέργεια του περιοδικού Focus της Γερμανίας με την εικόνα του αγάλματος της Αφροδίτης της Μύλου σε στάση άσεμνη για το λαό της και για το ίδιο το άγαλμα και το συμβολισμό του. Με βάζει στη διαδικασία πολλών και διαφόρων σκέψεων. Και όχι μόνο το Γερμανικό δημοσίευμα με τη συγκεκριμένη εικόνα. Αλλά η στάση του λαού μου απέναντι στο γεγονός.

Ερώτηση : Γιατί αγαπητοί μου συμπατριώτες οι Ευρωπαίοι μας βλέπουν με αυτόν τον τρόπο; Και φυσικά όχι μόνο οι Γερμανοί. Για να έχουμε και το γνώθης αυτόν. Μήπως από ζήλια; Μήπως επιδιώκουν κάτι ή επιθυμούν απ’ την Ελλάδα; Μα εκείνοι από πάντα ήταν οι ισχυροί και στην οικονομία, μόνο που εμείς διδάξαμε τον πολιτισμό. Έγινε αυτό. Στα αρχαία χρόνια.

Για να έρθουμε όμως στα νεότερα, τα πιο πρόσφατα χρόνια ,τι καταφέραμε; Για τι πρέπει να είμαστε περήφανοι εμείς οι νεοέλληνες; Ποια τα επιτεύγματά μας; Ποια η πρόοδος μας;

Δεν το κάνω αυτό, την κριτική του λαού που ανήκω κι εγώ άλλωστε, γιατί μισώ αυτή τη χώρα. Μάλιστα την αγαπώ πολύ. Τη θαυμάζω. Την Ελλάδα όχι τους Έλληνες…!

Γιατί τα αποτελέσματα των όσων έχουμε κατορθώσει ως σήμερα σα χώρα τα απολαμβάνουμε τώρα.

Κρίση σε όλα τα επίπεδα. Οικονομική, την έχουμε ονομάσει ως τη σοβαρότερη. Ανεργία και οπισθοδρόμηση. Για να μην αναφερθώ στην κρίση και σε άλλα επίπεδα.

Και τώρα; Τρέχουμε πίσω από την Ευρώπη. Και μας τρέχει η Ευρώπη. Γιατί δεν είμαστε εμείς ικανοί! Να πλησιάσουμε την πρόοδο.

Διαφθορά! Πρώτοι στην ΕΕ .Ρουσφετολογική συμπεριφορά. ¨Λαδώματα¨! Φοροδιαφυγή(είναι ένας τρόπος να δείχνουμε την αγάπη μας για τη χώρα μας αυτός). Λαμογιές! (Συγνώμη για τη λέξη αλλά καμιά λέξη δεν είναι ένοχη παρά μόνο η έννοιά της. Και εδώ η έννοια είναι αυτή ακριβώς που αποδεικνύει μια συμπεριφορά ).Ποιος θα μπορέσει να ξεγελάσει τον άλλο και όλοι μαζί την ΕΕ. Κοιτάμε ¨την πάρτη μας¨- άλλη μια αργκό φράση – αλλά χωρίς ομαδικότητα και έννοια για το σύνολο, σίγουρα βγαίνει χαμένη και η ομάδα στο τέλος.

Όλα αυτά μας είναι γνωστά. Έτσι δεν είναι συνέλληνες; Ποιος αν ρωτηθεί δεν τα ομολογεί; Ή μήπως δεν τα συζητάμε όταν βρισκόμαστε ο ένας με τον άλλο; Ή ακόμα και οι πολιτικοί μας- που πάντως είναι κομμάτι από μας και εμείς τους εκλέγουμε-δεν αποκαλούν ο ένας κλέφτη τον άλλον;

Τι υγεία έχουμε; Τι δικαιοσύνη; Τι δημόσιο τομέα; Και τι ιδιωτικό; -Είναι να κλαις!- Τι παιδεία τελικά; - Μάλλον με μαύρο δάκρυ.

Οι πολιτικοί! Χατίρια στους ψηφοφόρους. Ρουσφέτι και παροχολογία…Τα πληρώνουμε! Αξιοκρατία; Να γελάσω ή να κλάψω; Αυτό αγαπημένοι συμπατριώτες σας κάνει για συγκροτημένο κράτος; Εδώ για νομιμοποίηση, δίνοντας ιθαγένεια σε όσους μετανάστες στη χώρα μας το αξίζουν μιλήσαμε και συμπεριφερθήκαμε χειρότερα κι από κείνους που ζουν σε απολυταρχικά καθεστώτα. Δευτερεύον θα πει κάποιος.

Δε νομίζω αγαπητοί μου. Σε ένα κράτος όλα έχουν τη σημασία τους ώστε το κράτος αυτό να είναι σωστό ως προς τους πολίτες του αλλά και ως προς τα υπόλοιπα κράτη. Σε μια κοινωνία μάλιστα που καλώς ή κακώς βαίνει προς την παγκοσμιοποίηση.

Θα μπορούσα να αναφέρω πολλά παραδείγματα θέλοντας να κάνω κριτική στη χώρα μου. Τι νόημα έχει; Μας είναι γνωστά. Όλοι τα ξέρουμε.

Αλλά τίποτα δε μένει κρυφό σε τούτο δω τον κόσμο. Ανάμεσα σε κράτη μάλιστα που και πάλι καλώς ή κακώς συνυπάρχουμε. Που με την πολιτική συμπεριφορά μας επηρεάζουμε κι εκείνα. Δεν γίνεται να μείνουν αμέτοχα.

Ούτε κι αν δεν είχαμε συμμετοχή σε αυτά θα είμαστε σε θέση να τα καταφέρουμε από μόνοι μας. Οπότε…όταν έχεις ανάγκη κάποιον μαθαίνεις να συμβιβάζεσαι.

Στους Γερμανούς δεν είμαστε και οι καλύτεροι μετανάστες στη χώρα τους. Εκείνοι δε κατάφεραν να κάνουν με τη μεθοδικότητά τους και την πειθαρχία τους το κράτος τους, κράτος.

Για να συγκρίνουμε λοιπόν - και μεταξύ μας αγαπημένοι συμπατριώτες- σε ποιον απ’ τους δυο λαούς αξίζει το δάχτυλο της Αφροδίτης της Μύλου;

Ας κάνουμε κάτι από τώρα αν αυτό το δημοσίευμα το χρησιμοποιήσουμε σωστά ως αφύπνιση για να διορθώσουμε. Να συμμαζέψουμε. Να νοικοκυρέψουμε. Να συμμορφωθούμε.

Να προοδεύσουμε στην τελική και το δημοσίευμα με την Αφροδίτη της Μύλου να γίνει για μας μια υπενθύμιση για το από πού ξεκινήσαμε και που βρισκόμαστε.

Ας ρίξουμε το κεφάλι κάτω να δουλέψουμε έτσι που να διαψεύσουμε τον καθένα που θέλει να μας γελοιοποιήσει, όχι με λόγια και με συμπεριφορά ¨τσάμπα μάγκα¨ αλλά με έργα και αποτελέσματα!!!