5-5-2010 Ακόμα ένα στίγμα για την Ελλάδα!

Δεν ξέρω ακόμα και τώρα αν αυτό που πάω να κάνω, δηλαδή να γράψω τα συναισθήματά μου για το έγκλημα στην τράπεζα Marfin σήμερα στα πλαίσια ¨ειρηνικής¨ διαδήλωσης-διαμαρτυρίας για τα σκληρά μέτρα την κυβέρνησης προκειμένου να βγει η χώρα μας από την οικονομική δύνη που έχει περιπέσει. Από νωρίς το απόγευμα όταν και έγινα κοινωνός της είδησης έχω συγκλονιστεί. Κύματα θυμού και θλίψης με χτύπησαν κι εμένα όπως τους περισσότερους από μας. Ένας λαός σε απόγνωση. Ένας λαός σε παράκρουση. Όπου την πρώτη στιγμή φωνάζει «άρον άρον σταύρωσον αυτόν» (κάψτε τους που τολμούν να δουλεύουν και μάλιστα σε τράπεζα) και την άλλη ώρα φωνάζουν από αγανάκτηση για την δολοφονική πράξη εναντίον αθώων.

Σκέφτηκα τι έπρεπε να κάνω και τι ήταν σωστό αυτή την ώρα του πένθους για τρεις(τέσσερις) συμπολίτες μας.  Να σιωπήσω θεώρησα πως ήταν το σωστό και από αύριο τα λέμε. Μετά σκέφτηκα να αναρτήσω μια φωτογραφία μόνο με κάποια κεράκια έτσι για τα συλλυπητήρια στους ανθρώπους των αδικοχαμένων και για των ίδιων την ψυχή! Πολύ ψυχρό μου φάνηκε. Κάτι χωρίς πολύ κόπο αναρτημένο και τελικά ίσως και υποκριτικό. Να μην μιλήσω σήμερα και…από αύριο να τα πούμε όλα; Ποια δηλαδή; Και τι δεν έχουμε πει ως σήμερα και θέλουμε να προσθέσουμε κι άλλα; Για την ανευθυνότητα των πολιτών ,όλως ημών; Για την ηθελημένη άγνοια μας; Για τον φιλοτομαρισμό μας; Για τη νεοπλουτίστικη συμπεριφορά μας; Ή μήπως για τους πολιτικούς μας;;;!!! Να μας δουλεύουν μια ζωή και να μας αρέσει…

Και να λοιπόν που έχουμε φτάσει. Έλληνας να σκοτώνει Έλληνα! Η ατάκα είναι από την ταινία «Ψυχή βαθιά» που αναφέρετε στα χρόνια του εμφύλιου στην Ελλάδα. Τι περίεργους συνειρμούς κάνει το μυαλό μου σήμερα!

Αλλά φοβάμαι. Φοβάμαι τον ίδιο τον εαυτό μου. Έχω το γονίδιο του έλληνα κι εγώ και φοβάμαι μήπως αύριο κιόλας λησμονήσω τι έγινε σήμερα.

Απλώς ένας ή κάποιοι έλληνες δολοφόνησαν άλλους συμπατριώτες τους. Σαν εκείνες τις περιπτώσεις όπου παιδιά βρισκόμενα σε αμόκ σκοτώνουν το σχολείο τους για να εκδικηθούν την κοινωνία που ζουν και τους καταπιέζει. Οι πολιτικοί απόμακροι όπως πάντα. Δεν ξέρουν τι τους γίνεται. Άκουγα που μιλούσαν για το γεγονός στη βουλή και αναρωτιόμουν: «για ποιο θέμα μιλάνε;;;»

Η ειδήσεις να μεταδίδονται η μία πίσω από την άλλη. Ο λαός να αγανακτεί μέσα από το διαδίκτυο. Ο λαός να θλίβεται. Ο λαός να αναρωτιέται. Οι πολιτικοί στον κόσμο τους.

Πόσο ανώριμη τελικά κοινωνία είμαστε ρωτώ το Θεό που θέλουμε να λέμε πως μας ξεχωρίζει ως ανώτερα όντα από τους υπόλοιπους της γης!!!

Δυο παιδιά, αδέλφια, βρίσκουν το όπλο του πατέρα τους κάπου στο σπίτι και έτσι όπως ακόμα είναι ηλικιακά ανώριμα παίζοντας μ’ αυτό αλληλοσκοτώνονται ή το ένα σκοτώνει το άλλο ή αυτοπυροβολείται…

Πάντως ο υπαίτιος είναι ένας. Ο πατέρας…

Καλό ταξίδι και καλό προορισμό στους αδικοχαμένους

Κουράγιο στους ανθρώπους τους.