ΑΠΛΕΣ ΑΠΟΡΙΕΣ ΜΙΑΣ ΠΟΛΙΤΗ ΠΟΥ ΖΕΙ ΤΗΝ ΕΤΟΙΜΟΘΑΝΑΤΗ ΧΩΡΑ ΤΗΣ ΚΑΙ ΚΑΛΕΙΤΑΙ ΝΑ ΑΝΑΣΤΗΣΕΙ ΧΩΡΙΣ ΜΕΣΑ

Έναν ίλιγγο, μια ασυνεννοησία και μια Βαβέλ ζω κι εγώ ανάμεσα στους συμπολίτες μου αυτόν τον καιρό. Ο λόγος είναι σε όλους γνωστός. Η χώρα μας περνά οικονομική κρίση. Αλλά από κει και μετά; Γιατί; Πως; Από πού; Πότε;

Ερωτήματα και απορίες , θεωρίες που ο καθένας μας αναπτύσσει προσπαθώντας να κατανοήσει την κατάσταση. Παραδοχή και μη. Φταίω; Φταίει; Φταίνε; Πόσο; Γιατί; Και τώρα;

Είναι σχεδόν το μόνο θέμα συζήτησης εδώ και αρκετό καιρό. Κάθε φορά που η κυβέρνηση παίρνει κι άλλα κι άλλα μέτρα όμως, οι συζητήσεις ¨φουντώνουν¨.

Αναρωτιέμαι. Πόσοι από μας γνωρίζουν ακριβώς το μέγεθος του προβλήματος; Πόσοι από μας αναγνωρίζουμε καν ότι υπάρχει πραγματικά πρόβλημα οικονομικό στην Ελλάδα;(Ένα μίνι γκάλοπ στα πλαίσια συζητήσεων με μέλη του  ¨περιβάλλοντος¨ μου μου έδειξε πως αμφισβητείται έντονα). Πόσοι είναι διατεθειμένοι να βοηθήσουν στο να ξεπεραστεί το πρόβλημα; Και ποιοι είναι αυτοί; Πως και με πόση ασφάλεια μπορούμε, ο καθένας από μας, να κρίνουμε τις ενέργειες μιας κυβέρνησης ώστε να ¨βγούμε¨ από αυτή την κρίση;

Νομίζω πως το θέμα είναι όσο απλό άλλο τόσο και πολύπλοκο. Ο λαός εκτός από το ότι διανύουμε μια πολύ δύσκολη οικονομική κατάσταση στη χώρα μας δεν ξέρει ακριβώς το μέγεθος , τα αίτια , τις επιπτώσεις σε αυτόν όχι με την έννοια των μέτρων και θυσιών που πρέπει να κάνει ώστε να εξέλθουμε από την κρίση αλλά την ακριβή έννοια του τι σημαίνει ύφεση στα οικονομικά μιας χώρας. Η άγνοια όπως σε κάθε περίπτωση οδηγεί σε ανασφαλή συμπεράσματα, θεωρίες συνομωσίας, υποψίες για τα πάντα και τους πάντες.

Οι πολιτικοί των τελευταίων τριάντα ετών με λιγότερες ή περισσότερες ευθύνες πάντως οδήγησαν τους πολίτες στο να μην τους εμπιστεύονται. Κάποιοι λένε, φταίνε οι πολιτικοί. Δεν φταίνε όμως και οι διορισμένοι κρατικοί φορείς; Δεν φταίνε όσοι ασχολούνται με την τήρηση των νόμων και την επιβολή κιρρώσεων σε όσους αποδεδειγμένα πια έκαναν ζημία στο κράτος; Όσο υψηλά ιστάμενα πρόσωπα κι αν ήταν αυτά; Δεν φταίνε οι τοπικοί άρχοντες; Δεν φταίνε οι διοικούντες διάφορες υπηρεσίες ; Δεν φταίνε οι πολίτες που φοροδιαφεύγανε; Δεν φταίνε οι πολίτες που ζούσαν ¨τρώγοντας¨ συντάξεις;

Τελικά υπάρχει κρίση οικονομική στην Ελλάδα; Κάποιοι δεν το παραδέχονται ακόμα. Δεν το διακρίνουν και λένε πως είναι κυβερνητικά παιχνίδια ή των άλλων κρατών εις βάρος της χώρας μας. Άλλοι, προκατειλημμένοι ακόμα κομματικά βλέπουν μονόπλευρα τα πράγματα. Αυτοί που θίγονται περισσότερο με τα νέα οικονομικά μέτρα κοιτούν σαστισμένοι γύρω τους προσπαθώντας να αποτινάξουν ευθύνες και πραγματικότητα από πάνω τους.

 Ο λαός αντιστέκεται. Ο λαός ταξιδεύει. Ο λαός διασκεδάζει. Ο λαός εκδράμει. Ο λαός βολτάρει. Είναι μια μορφή αντίδρασης σε ότι τον φοβίζει και έρχεται κατά πάνω του. Ο λαός ετοιμάζει διαδηλώσεις και διαμαρτυρίες για τα μέτρα με τα οποία καλείται να βοηθήσει ώστε να σωθεί η χώρα του! Ή μήπως δεν είναι έτσι;

Όλοι φωνάζουν ή ψιθυρίζουν πως ξέρουν ποιοι φταίνε για εδώ που φτάσαμε. Είναι άνδρες! Πολιτικοί. Που εκμεταλλευόμενοι τις πολιτικές θέσεις τους, εκμεταλλεύτηκαν τις συγκυρίες. Αλλά ποιος μπορεί και πάλι να το πει με ασφάλεια αυτό;  Ποιος είναι σε θέση να δώσει αποδείξεις; Γιατί χωρίς αποδείξεις δεν καταδικάζεται κανείς.

Είναι ίσως η πρώτη φορά πάντως που ο λαός έχει τη μικρότερη ευθύνη για την κατάσταση που ζούμε στη χώρα μας. Γιατί για όλα μα για όλα ως τώρα οι ευθύνες μοιράζονταν σε πολίτες και πολιτικούς. Όλοι είμαστε κύτταρα του ίδιου σώματος. Αυτού που λέγεται Έλληνας. Ας αρχίσουμε να παραδεχόμαστε πράγματα.

Επίσης δεν φταίει κανείς ξένος παράγον στον οποίο ανήκουμε, αν αυτή τη στιγμή μας διαφεντεύει. Γιατί απλώς δεν ήμασταν σε θέση να οδηγήσουμε εαυτόν στη σωτηρία του δικού μας κράτους. Και φυσικά κανείς σήμερα δεν κάνει αγαθοεργίες. Όλα είναι δούνε και λαβείν.

Αλλά το μεγαλύτερο μέρος ευθύνης το έχουν ΜΟΝΟ οι πολιτικοί. Τελικά. Κακές διοικήσεις. Ανεύθυνες πολιτικές. Ανθελληνισμός και συμφεροντολογία. Συγκάλυψη. Ανανδρία από μέρους τους. Εγκληματίες από πρόθεση.

Αυτή τη στιγμή η χώρα στο πιο κρίσιμο σημείο ως τώρα, της οικονομικής της κατάστασης. Οι πολίτες καλούνται να ζούνε χωρίς το ευ στη ζωή τους. Για να σώσουν τη χώρα τους. Ναι συμφωνώ. Είμαι ελληνίδα πολίτης που αγαπώ τη χώρα μου και θέλω να τη δω να ορθοποδήσει και πάλι. Και να βαδίζει με ανάπτυξη για την ανάπτυξη. Να κάνω θυσίες για όσο χρειαστεί. Γιατί αν όχι εγώ θέλω τα παιδιά μου να ζήσουν σε μια ευνομούμενη και κοινωνικά ίσων ευχερειών χώρα. Εγώ το έχω φάει λοιπόν το παραμύθι αγαπητοί πολιτικοί. Αλλά…

Γιατί κι εσείς δεν δείχνεται το ίδιο αίσθημα προσφοράς στην πατρίδα με μένα; Γιατί μου στερείται τα βασικά από τη ζωή μου ενώ με ¨τυφλώνεται¨ με μειώσεις μηδαμινής αξίας στους μισθούς σας; Γιατί ¨βολέψατε¨ τα σόγια σας δίνοντας τους δουλειά στη βουλή μη περικόπτοντας στη ουσία από το ετήσιο εισόδημά τους; Γιατί εγκρίνεται τεράστια ποσά για αγορές περιττές(αγορά Υ/Η , συστήματα σκίασης σε υπουργείο) στην τωρινή επικίνδυνη για το κράτος οικονομική συγκυρία; Γιατί ακόμα ακόμα δεν κάνετε μια θυσία να λιγοστέψετε κατά εκατό ,από 300 σε διακόσιοι, αφού και ο νόμος το επιτρέπει και λόγος ύπαρξης τόσου αριθμού βουλευτών δεν υπάρχει;

Τελικά όταν ένας λαός κρατείται τεχνηέντως στην άγνοια και στην αβεβαιότητα και χωρίς καμία τέχνη στην μη εμπιστοσύνη στους επικεφαλείς του πώς να μπορέσει να αποδώσει στον εαυτό του κυρίως, γιατί από κει από τον έναν δημιουργείται ένα σύνολο. Σύνολο που βαδίζει προς το καλό και την πρόοδο ή προς την καταστροφή!