Αφηγηματικές παραστάσεις ενός ταξιδιού-Α' μέρος-Ταξίδι με λεωφορείο

Κάθισε στη θέση από τη μεριά του παραθύρου. Από εκεί όλες οι εικόνες και παραστάσεις που αντικρίζει το μάτι έξω από το λεωφορείο έχουν μια άλλη οπτική.

Πάντα της άρεσε το ταξίδι με λεωφορείο. Ταξιδεύεις με άλλους ανθρώπους παρέα κι αυτό από κοινωνιολογικής άποψης έχει ισχυρό ενδιαφέρον αλλά είναι κι αυτό: Όλα έξω απ’ το παράθυρο δίνουν μια ιδιαίτερη αισθητική εικόνα.

Το λεωφορείο τρέχει, γλιστρά σε μια οδό με μεγάλη κυκλοφορία. Κάποτε έχεις τη αίσθηση πως είσαι σε καράβι έτσι ¨μονοκόμματα¨ που κινείται. Ευχάριστη μουσική για να κάνει ποιο ευχάριστο ένα ήδη ευχάριστο, λόγο του ενδιαφέροντος προορισμού, μα και του γενικού παρεϊστικου κλίματος, ταξίδι.

Είναι ότι οι αισθήσεις και τα βιώματα που κουβαλάς από παιδί σε προδιαθέτουν ώστε να βιώνεις κάθε πράγμα ή εμπειρία με ένα συγκεκριμένο τρόπο. Το ταξίδι με λεωφορείο της θυμίζει τις σχολικές εκδρομές, τότε που παιδιά χαίρονταν την ανεμελιά με τραγούδια, σκανδαλιές και γέλια και εικόνες διαφορετικές ακόμη κι αν οι εικόνες μπορούσαν να είναι ίδιες με κάποιες που είχε ξαναντικρίσει περνώντας από το ίδιο σημείο με άλλου είδους μέσο. ‘Ένα Ι.Χ. Έτσι  τα ίδια συναισθήματα έχει και θέλει να ζήσει κάθε φορά που ταξιδεύει με λεωφορείο. Οι ευχάριστες αναμνήσεις σε ακολουθούν σε όλη σου τη ζωή… όπως και το αντίθετο βέβαια.

Αλλά τώρα το πρόσωπο έχει κολλήσει στο τζάμι. Σε ένα τεράστιο σε μέγεθος παράθυρο, σε ένα ύψος από το επίπεδο της γης. Το όχημα φεύγει με ταχύτητα κι εκείνη παρατηρεί: Τα γοητευτικά βουνά και τις πετρώδης κορυφές τους. Τις άλλοτε κατάφυτες καταπράσινες απότομες πλαγιές τους και άλλοτε γυμνές από βλάστηση αλλά όχι λιγότερο γοητευτικές.

Ένα πλάνο πιο κοντά οι εικόνες εναλλάσσονται με ταχύτητα τόση όση το όχημα που κάνει τη μεταφορά των εκδρομέων. Καταπράσινες συστάδες δέντρων σε περιβόλια με πορτοκαλιές και λεμονιές και χαμηλή βλάστηση και άλλου είδους χωράφια καλλιεργημένα αλλά στην οπτική φαντασία ιδιαίτερα σχεδιασμένα το καθένα αναλόγως την καλλιέργεια και το χρώμα των σπαρτών.

Και τώρα να, το μάτι ¨πιάνει μια ελώδη περιοχή. Καλάμια και υδρόβια πρασινάδα, υπέροχα αναδυόμενη μέσα από το νερό ή επιπλέοντας αριστοτεχνικά. Και μετά, πάλι καλλιέργειες. Και τώρα το τοπίο αλλάζει. Χαράδρα απότομη ως κάτω εκεί που ένας ποταμός κυριαρχεί του τοπίου. Το νερό πάντοτε ασκούσε μια ακατανόητη επιρροή στον ψυχισμό του ανθρώπου. Σκεφτεται ο Νους. Και τώρα το λεωφορείο περνά μέσα από ένα τούνελ. Υπέρτατο κατασκεύασμα του ανθρώπου για να ¨πατήσει¨ και ότι η φύση δεν επέτρεπε. Σκοτάδι. Η ματιά ¨μετρά¨ τα χλωμά φωτάκια που τοποθετήθηκαν εκεί για να δίνουν ένα κάποιο φως στο σκοτάδι. Η ματιά θολώνει. Τώρα μια συνεχόμενη φωτεινή γραμμή περνά με κατεύθυνση αντίθετη απ’ το όχημα μπροστά στα μάτια. Και να! Το φως πηγή ζωής στην άκρη του τούνελ.

Και η ματιά παρατηρεί όσο προλαβαίνει πια την ταχύτητα του ψηλού, γρήγορου  οχήματος το πρώτο πλάνο του φιλμ που περνά μπροστά στα μάτια της ¨φευγάτης¨ επιβάτιδας. Τι; Δεν προλαβαίνει η ματιά να σταθεί κάπου. Ίσα που συνειδητοποιεί ο νους τι είναι εκείνο που βλέπει. Και τότε η εικόνα θολώνει, φυσική αντίδραση των ματιών ή…μπορεί και αίσθηση συνειδητή. Γιατί μες στην ιλιγγιώδη, αντίθετης κατεύθυνσης, ταχύτητα των εικόνων, το μυαλό ¨μεθά¨ και συγκλονίζεται και τότε όλα μπερδεύονται γλυκά και αφήνεται στις σκέψεις και βλέπεις να ζωντανεύουν όνειρα και πόθοι και ζεις τις παραισθήσεις σου…

Τη στιγμή ακριβώς που η μουσική δυναμώνει μέσα στο λεωφορείο και κάνει τη ροή της σκέψης εκείνης της στιγμής διακόπτει για να σε πάρει εκείνη και να σε ταξιδέψει με το δικό της μαγικό τρόπο. Ταξίδια μέσα σε ένα ταξίδι. Χορός αισθήσεων και παραισθήσεων. Συνδυάζεις. Ακολουθείς ψιθυρίζοντας τους στίχους του τραγουδιού, παρακολουθείς νοιώθοντας τον ίλιγγο της απίστευτα γρήγορης εναλλασσόμενης, σε αποχρώσεις του πράσινου και γήινου χρώματος εικόνα και αφήνεσαι στα χέρια του φανταστικού, του υπερκόσμιου. Στον πλούσιο κόσμο των χίλιων αισθήσεων και παραισθήσεων…!

Κατερίνα