...στο πλοίο!!!

Καλοκαιρινό, ζεστό πρωινό στο λιμάνι από όπου θα ξεκινούσε το καράβι-εφτά ώρες δρόμο- για έναν πολύ γοητευτικό προορισμό. Μια γη, μια Ελλάδα, μια πατρίδα ιδιαίτερη μα τόσο αγαπητή στη μάνα Ελλάδα!

Το μεγάλο καράβι, μια πολιτεία επιπλέουσα σε μια θάλασσα όπου αγκαλιάζει και ταξιδεύει. Λαμπιρίζοντα νερά, παιχνιδιάρικα με το φως ενός ήλιου υπέρλαμπρου που μόλις ανηφορίζει τον ουρανό-πριν λίγες ώρες μια πύρινη σφαίρα έβαφε γύρω τριγύρω κάτι συννεφάκια που θέλησαν να τον συνοδεύσουν.

Το καράβι σαν ένα υπερσύγχρονο κτίριο, με όλα όσα χρειάζεται κάποιος-ένας επιβάτης στις τόσες ώρες ταξιδιού. Η θέση κοντά στο μεγάλο φινιστρίνι. Απόπλους από το λιμάνι! Αφήνουμε πίσω την πολιτεία που μας ξεπροβοδά, άλλα πλοία και στο έβγα του λιμανιού το φάρο, οδηγό τη νύχτα. Λευκός ,όχι μεγάλος με τον κλοβό-προστασία του πολύτιμου φωτός στην κορυφή. Πάντα του όμως τόσο ρομαντικό σημείο αναφοράς για όσους ταξιδεύουν στη θάλασσα.

Και το ταξίδι. Χωμένη στην άνετη πολυθρόνα του πλοίου να χάνεται στο μπλε-γαλάζιο και χρυσαφί απ’ την αντηλιά στο ελαφρύ κύμα. Να ταξιδεύει ο νους πότε ακροπατώντας στην επιφάνεια της θάλασσας κάνοντας όμορφες σκέψεις, πότε βουτώντας στη θάλασσα σα να θέλει να νοιώσει την ψυχρολουσία των νερών μπας και συνέλθει από σκέψεις και συναισθήματα που την απασχολούν και πότε βουτά στα βαθιά και να εύχεται να μείνει για πάντα εκεί…

Κόσμος πάει κι έρχεται στο καράβι. Αλλάζουν θέση. Ανεβαίνουν στο κατάστρωμα. Άλλη κοιτούν πίσω τη ρότα από αφρούς που έχει χαράξει το καράβι. Ζώντας για λίγο την αίσθηση της ελευθερίας που όλοι επιθυμούν να ¨φυλακίσουν¨ για τον εαυτό τους. Άλλοι ριγμένοι ¨χύμα¨ σε καρέκλες και καναπέδες του καραβιού.

Παιδιά να χαίρονται ξέγνοιαστα μην ξέροντας καν τον προορισμό. Τι σημασία έχει γι’ αυτά; Η κάθε στιγμή σημαίνει λίγο από ευτυχία για τις παιδικές ψυχές που σε λίγο μεγαλώνοντας θα χάσουν. Τουρίστες με σακίδια στην πλάτη, ατημέλητοι, σημασία έχει το ταξίδι, όχι ο τρόπος!

Ερωτευμένοι νέοι να δίνουν φιλιά και να ρουφούν τον έρωτα, όπως μόνο τώρα-κάθε φορά είναι μοναδική-τον ζουν.

Και ξανά Εκείνη σ’ εκείνη τη θέση κοντά στο φινιστρίνι και τώρα παρατηρεί το πέταγμα ενός γλάρου. Σε ένα επίπεδο πιο κάτω αυτός συνοδεύει το καράβι μες στη λευκή με μπλε σκούρο, σιρίτια στην άκρη των φτερών. Κουνά τις φτερούγες καθώς πετά μα δίνει την αίσθηση πως απλώς ωθεί το σώμα πάνω κάτω έτσι αριστοτεχνικά πετώντας.

Το ταξίδι άρχισε τις πρώτες μεσημεριανές ώρες, τελειώνει λίγο πριν τ’ απόβραδο. Είσοδος στο λιμάνι  και αποβίβαση από το καράβι. Το αυτοκίνητο παίρνει το δρόμο του προορισμού. Ένα χωριό του Ρεθύμνου απέναντι απ’ τον αγέρωχο Ψηλορείτη.

Εγκάρδια υποδοχή, οι πρώτες εντυπώσεις από το χωριό, αφήγηση του ταξιδιού!