Κυριακή 26 Σεπτεμβρίου 2010

Επαιτεία ένα σύγχρονο πρόβλημα!


Σήμερα κινούμενη με το αυτοκίνητο πάλι συνάντησα κάποιους ανθρώπους στο δρόμο να επαιτούν. Λέω πάλι, γιατί είναι πια συνηθισμένο το φαινόμενο να σταματάς στο φανάρι και να σου ζητάνε συνάνθρωποι χρήματα για να επιβιώσουν. Όχι μόνο κινούμενοι με το αυτοκίνητο. Και το φαινόμενο δεν είναι τωρινό.
Πάντα υπήρχαν άνθρωποι που ζητούσαν ελεημοσύνη για να ζήσουν. Ούτε και τα συναισθήματα είναι πρωτόγνωρα όταν αντικρίζεις κάποιους αναξιοπαθούντες να επαιτούν.
Παρ’ όλα αυτά τώρα έχει διογκωθεί το φαινόμενο. Βλέπεις ανθρώπους κάθε ηλικίας, φύλου, κάθε εθνικότητας από αυτούς που ζητάνε καλύτερη ζωή στην πατρίδα σου να ζητούν. Να ζήσουν επαιτώντας. Δεν συνηθίζεται  αυτή την εικόνα. Και δεν πρέπει να τη συνηθίζεις.
Είναι πολύπλευρο το πρόβλημα. Πρώτα από όλα σκέφτεσαι. Μα γιατί το κράτος στο οποίο ζω να μην έχει κοινωνικό πρόσωπο ώστε να περιθάλπει και να στηρίζει κάποιους από τους πολίτες του, ή όσους δέχεται να φιλοξενήσει ως μετανάστες,όταν εκείνοι βρεθούν στην ανάγκη; Είναι η πρώτη σκέψη. Και φυσικά σωστή. Ένα κράτος είναι απαραίτητο να υποστηρίζει υλικά όσο και ηθικά τους πολίτες του που για ένα λόγο έχουν βρεθεί σε κατάσταση να μην μπορούν να ανταπεξέλθουν στις ανάγκες τους. Και να τους βοηθά στην αποκατάσταση της περαιτέρω ζωής τους.
Η Ελλάδα είναι ενταγμένη σε ένα μεγαλύτερο σύστημα κρατών, την ΕΕ. Μέσα στους στόχους της ΕΕ είναι να υπάρχει κοινωνική μέριμνα για τους πολίτες. Τι γίνεται όμως στην πραγματικότητα; Γιατί ναι . Η θεωρεία είναι εύκολη. Και φυσικά κάθε κράτος έχει τις ιδιαιτερότητες του.
Ας πάρουμε το δικό μας κράτος. Μμμ το καταλαβαίνω πως νοιώθετε, όπως κι εγώ! Μάλλον αμφισβήτηση, απογοήτευση, θυμό. Γιατί ούτε ποτέ υπήρχε κοινωνική μέριμνα στο δικό μας κράτος-και όχι μόνο για αυτούς που κάποτε βρίσκονται στη θέση να μην μπορούν να ανταπεξέλθουν στα ατομικά τους έξοδα ,παρά κάτι ενισχύσεις ψίχουλα τελευταία- ούτε μεταναστευτική πολιτική έτσι που να μην επιτρέπει ανθρώπους από άλλα κράτη ερχόμενοι εδώ τι; Αντί να συναντήσουν τη ¨γη της επαγγελίας¨ όπως περιμένουν να καταλήγουν στο έσχατο σημείο εξαθλίωσης για έναν άνθρωπο. Να ζητιανεύουν για να ζήσουν. Μα μήπως η δικαιοσύνη ή οι ελεγκτικοί μηχανισμοί εκείνοι που είναι υπεύθυνοι για την τάξη στον τομέα αυτό έχουν τη βούληση να βοηθήσουν; Κι έτσι αφήνεται ένα κράτος σαν το δικό μας μάλιστα με τουριστικό υπόβαθρο να υποβαθμίζεται κατακλύζοντας τους δημόσιους χώρους με κάθε είδους εθνικότητα ,ζητιάνους.
Νομίζω πως όλοι μας σαν πολίτες, εμείς που γινόμαστε δέκτες αυτής της απαράδεκτης κατάστασης θα πρέπει να αντιδράσουμε. Να πιέσουμε τις τοπικές αρχές. Να μην δείχνουμε ανεκτικότητα και να πιέσουμε τους ίδιους που φτάνουν στο σημείο να ζητιανεύουν –με τον τρόπο μας, είτε αγνοώντας τους ,είτε βοηθώντας τους αν είναι δυνατόν πρακτικά ή διαμαρτυρόμενοι για το γεγονός με όποιον τρόπο.
Δεν χαρακτηρίζει ένα κράτος ως ανεπτυγμένο όταν οι όποιοι άνθρωποι που ζουν σε αυτό κατακλύζουν τους δρόμους του επαιτώντας.
Μα τι είναι όσα λες; Θα μου πείτε! Στην παρούσα μάλιστα οικονομική κατάσταση της χώρας μας;
Τις προάλλες ένας φίλος συζητώντας υποστήριξε πως είναι καιρός με την κατάσταση στα οικονομικά της χώρας να ¨ανθίσει¨ πορνεία με όλες τις μορφές της. Θα βγούμε στο δρόμο!!! Δεν είχε άδικο τελικά. Μα δεν είναι μόνο λόγο της συγκεκριμένης κρίσης το φαινόμενο. Είναι και ότι όλοι μας έχουμε ισοπεδώσει αξίες , αρχές, αυτοσεβασμό, τιμιότητα, σεβασμό και έννοια στον συνάνθρωπο. Είναι ότι δεν μας ενδιαφέρει τι γίνεται γύρω μας. Αδιαφορούμε μα όλα γυρίζουν σε μας…
Για το απαράδεκτο αυτό θέαμα να συναντάς την επαιτεία σε κάθε βήμα σου είμαστε τελικά όλοι συνυπεύθυνοι.
Είναι μια κηλίδα που λερώνει όλους , είναι μια κουλτούρα που χαρακτηρίζει με άσχημο τρόπο τον τόπο μας κι εμάς που τον κατοικούμε. Ένα τόπο σαν την Ελλάδα που θα έπρεπε να είχαμε κρατήσει ¨καθαρό¨ σαν καθρέφτη που είδωλό του είμαστε εμείς όλοι οι πολίτες του.    


Κυριακή 12 Σεπτεμβρίου 2010

Συνεχίζω παρανομώντας ή το κόβω;;;


Μέτρο κι αυτό! Για την απαγόρευση το καπνίσματος λέω στους δημόσιους χώρους. Φαίνεται η κυβέρνηση να το εννοεί πως αυτή τη φορά θα ελέγξει τα πράγματα προς όφελος φυσικά των πολιτών. Αλλά να. Για άλλη μια φορά έρχεται το κάπνισμα να γίνει θέμα συζήτησης με τις γνωστές απόψεις ένθεν κακείθεν. Δηλαδή τους καπνιστές και τους μη. Δίκιο έχουν και οι δυο πλευρές. Δίκιο…Ως ένα σημείο. Οι καπνιστές λοιπόν εξεγείρονται ότι είναι μη δημοκρατικό να απαγορεύουμε κάποιον να κάνει αυτό που νομίζει για κείνον. Μα και η άλλη πλευρά ισχυρίζεται πως αν δεν νοιάζονται όσοι καπνίζουν για την υγεία τους, οφείλουν να σέβονται όσους είναι επιλογή τους να μην καπνίσουν για να προστατεύσουν τη δική τους υγεία. Και φυσικά είναι ελάχιστοι όσοι δεν πιστεύουν πως το τσιγάρο βλάπτει την υγεία όλων θα έλεγα και μάλιστα με οδυνηρό τρόπο(προκαλεί καρκίνο και διάφορες άλλες ασθένειες των πνευμόνων)αλλά νομίζοντας πως δεν θα συμβεί σε κείνους αλλά στον διπλανό τους έτσι πολύ απλά αδιαφορούν.
Νομίζω πως σε αυτό το σημείο φτάνοντας, πρέπει να δούμε κάτι. Το οποίο αφορά και χαρακτηρίζει εμάς εδώ τα ελληνακια που χίλια καλά έχουμε μα ίσως περισσότερα από τόσα κακά. Για να το πάρουμε προς εξέταση το θέμα. Ο νόμος λέει πως απαγορεύεται το κάπνισμα σε δημόσιους χώρους. Στους οποίους υπάρχουν και μη καπνιστές. Που όπως είπαμε δεν καπνίζουν για να προστατεύσουν την υγεία τους. Με αυτό το κριτήριο δεν είναι δίκαιο να απαγορευτεί το κάπνισμα εκεί; Από την άλλη η λέξη ¨απαγορεύεται¨ κάπως ακούγεται όχι εύηχα στο αυτί. Και ίσως γι’ αυτό και ξεσηκώνει αντιδράσεις.
Το σωστό λοιπόν ποιο θα ήταν; Οι ίδιοι οι καπνιστές να μην καπνίζουν σε χώρους δημόσιους σεβόμενοι τη δημόσια υγεία και τους μη καπνιστές συνανθρώπους τους. Τότε; Θα υπήρχε λόγος να οριστεί ένας τέτοιος νόμος;
Από την άλλη έχουμε διάφορες ¨παράπλευρες¨ μη επιθυμητές ενέργειες. Εξηγώ.
Η δημοτική αστυνομία της πόλης μου τώρα διαμαρτύρεται. Και λέει πως επειδή είναι στην αρμοδιότητά της να ελέγχει τα καταστήματα για το αν εφαρμόζουν το νόμο και δεν δέχονται τους πελάτες τους να καπνίζουν, τώρα βρήκαν την ευκαιρία να ζητήσουν πρόσληψη κι άλλων υπαλλήλων. Μα ξέρουμε πολύ καλά πως ήδη υπάρχουν υπεράριθμοι δημόσιοι υπάλληλοι. Και είναι ένα σημείο κι αυτό για να ¨πληρώνουμε¨ τα χρέη μας τώρα σα κράτος. Αλλά όταν πρόκειται για ¨την πάρτη μας¨ το ξεχνάμε.
Οι καταστηματάρχες λένε με τη σειρά τους πως θα κλείσουν τα μαγαζιά τους γιατί πια οι άνθρωποι δεν θα βγαίνουν για τη διασκέδασή τους και θα προτιμάνε το σπίτι για να καπνίσουν όσο θέλουν. Δεν το ακούω ως πολύ σοβαρό εκ μέρους των καπνιστών αυτό. Γιατί όταν επιλέγουμε μια έξοδο για τη διασκέδασή μας και για τις κοινωνικές μας σχέσεις τότε ποια σχέση έχει αυτό με μια τόσο, ας μου επιτραπεί να πω ¨χαζή¨ συνήθεια;
Από την άλλη έχουμε τα μέσα ενημέρωσης. Που πολλές φορές λαϊκίζουν. Γιατί παραπληροφορώντας μας αναφέρουν πως στις πρώτες κιόλας μέρες της εφαρμογής του νόμου ο αριθμός-ένας που ορίστηκε για να αναφέρουν οι πολίτες τα παράπονά τους για το θέμα του καπνίσματος-δέχτηκε 10.000 τηλεφωνήματα-καταγγελίες πολιτών προς άλλους συμπολίτες τους καπνιστές που δεν σέβονται το νόμο. Και να πως αμέσως δημιουργούν ένα εχθρικό κλήμα ,σαν εμφύλιος κάτι, ανάμεσα στους πολίτες του ίδιου κράτους. Ενώ δεν είναι ακριβώς έτσι. http://www.healthview.gr/%CE%B5%CF%80%CE%B9%CE%BA%CE%B1%CE%B9%CF%81%CF%8C%CF%84%CE%B7%CF%84%CE%B1/%CF%81%CE%B5%CF%80%CE%BF%CF%81%CF%84%CE%AC%CE%B6/%CF%80%CE%B5%CF%81%CE%B9%CF%83%CF%83%CF%8C%CF%84%CE%B5%CF%81%CE%B5%CF%82-%CE%B1%CF%80%CF%8C-10000-%CE%BA%CE%BB%CE%AE%CF%83%CE%B5%CE%B9%CF%82-%CE%B3%CE%B9%CE%B1-%CF%84%CE%BF-%CE%BA%CE%AC%CF%80%CE%BD%CE%B9%CF%83%CE%BC%CE%B1-%CF%83%CF%84%CE%BF-1142
Όσο για την τιμωρία όσων δεν σεβαστούν το νόμο; Φυσικά χρηματικά πρόστιμα. Πρόστιμα στους καπνιστές, στους καταστηματάρχες αλλά και σε αυτούς που δεν ελέγχουν και είναι αρμοδιότητά τους να το κάνουν. Το κράτος σκεφτόμενο το τι θίγει το λαό του, ξέρει πως εκείνος μόνο για την τσέπη του συγκινείται. Αλλά και το ίδιο κράτος-που είναι σαρξ εκ της σαρκός των πολιτών του- αυτό σκέφτεται και ως εισπρακτικό μέσο για το ταμείο του, αφού ξέρει πολύ καλά την ανυπακοή του λαού του.
Μα νομίζω πως όλα είναι θέμα παιδείας τελικά. Που δεν υπάρχει σε αυτή τη χώρα. Οπότε ούτε μπορεί να υπάρξει σεβασμός προς τον άλλο, ούτε ωριμότητα να δείξει κάποιος ώστε να κάνει ότι πρέπει χωρίς να υπάρχει λόγος να γίνει ένας νόμος που θα απαγορεύει τι; Κάτι με το οποίο θίγεται η προστασία της υγείας του άλλου. Όπως δεν μπορεί να υπάρξει σεβασμός του κράτους προς τους πολίτες του, κάτι σα φαύλος κύκλος. Σα παιδιάστικη ανωριμότητα που μας χαρακτηρίζει όχι τώρα. Από χρόνια μα δεν φαίνεται να αλλάζει κιόλας αυτό.
Σα τις κακές συνήθειες που δεν λέμε να σταματήσουμε. Τη μη χρήση της ζώνης ασφαλείας όταν οδηγούμε ή του κράνους στα δίτροχα. Όπως το να μην πετάμε τα σκουπίδια μας όπου μας βολεύει πάντως μακριά μας ας είναι όπου αλλού. Όπως να κτίζουμε αυθαιρέτως παντού αδιαφορώντας για το περιβάλλον που ανήκει σε όλους. Και άλλα πολλά που όλοι γνωρίζουμε. Κριτικάρουμε. Κατηγορούμε μα οι ίδιοι είμαστε που τα προκαλούμε…!!!
Πότε επιτέλους θα ωριμάσουμε σα λαός;