Πέμπτη 3 Φεβρουαρίου 2011

Facebook! Facebook???



Είναι από τις ποιο δημοφιλείς σελίδες. Κοινωνικής δικτύωσης όπως λέγονται. Τι σημαίνει αυτό. Σελίδα ηλεκτρονική. Στο διαδίκτυο. Σελίδα που μέσο αυτής μπορούν να επικοινωνούν πάρα πολλοί άνθρωποι μεταξύ τους. Από παντού, ολόκληρο τον κόσμο. Στην αρχή σχεδιάστηκε για μια μόνο κλειστή ομάδα παιδιών ενός πανεπιστημίου. Τώρα έχει τη δυνατότητα ο χρήστης να επικοινωνεί με όσους και όποιους θέλει. Κακό είναι αυτό ή καλό; Ερώτημα στο οποίο επιχειρούν να απαντήσουν πολλοί, άλλοι δίνουν απαντήσεις θετικές, άλλοι αρνητικές.
Η δική μου γνώμη είναι πως ο καθένας έχει τις εμπειρίες του , οι οποίες τον κατευθύνουν στο να απαντήσει θετικά ή αρνητικά. Όμως δεν δέχομαι να μιλούν άνθρωποι που δεν έχουν επαφή με αυτό το…αντικείμενο.
Ναι είναι της μόδας το θέμα. Είναι κάτι άγνωστο. Είναι κάτι που μπορεί να φοβίζει. Γιατί οι ανθρώπινες σχέσεις είναι δύσκολες. Και μάλιστα με ανθρώπους πολύ συχνά άγνωστους μεταξύ τους; Και μάλιστα με τόσο αριθμό αυτών; Έχουν λοιπόν μια βάση οι φόβοι γιατί σε κάθε ανθρώπινη σχέση υπάρχει ρίσκο. Αλλά από την άλλη όμως όπως και στην καθημερινή μας ζωή όπου στη διάρκεια της κάνουμε γνωριμίες και ρισκάρουμε δίνοντας και παίρνοντας από τις προσωπικότητες των διαπροσωπικών μας σχέσεων το ίδιο είναι και μέσω Facebook. Άλλος διατείνεται πώς να! Εδώ δεν έχεις επαφή οπτική με τον συνομιλητή σου και αυτό εμπεριέχει ένα ρίσκο. Καλά καλά δεν γνωρίζεις ούτε αν σου λέει αλήθεια ή ψέματα. Δεν μπορείς να έχεις ολοκληρωμένη άποψη για το ότι αυτός που συνομιλείς είναι αυτός που σου παρουσιάζεται ή είναι ένας εαυτός του που εκείνος θέλει να σου παρουσιάσει για διάφορους λόγους. Ναι, μπορεί να είναι κι έτσι. Γιατί όπως ακριβώς και στη ζωή μας εκτός διαδικτύου υπάρχουν άνθρωποι με χαρακτήρες διαφορετικούς και χαρακτηριστικά διαφορετικά και διαθέσεις άλλοτε ειλικρινείς και άλλοτε κάλπικες. Το θέμα είναι πως φέρεσαι εσύ απέναντι στον άλλο. Εξαρτάται λοιπόν κι από σένα. Αν θα εμπνεύσεις και τι σε ποιους. Και ότι δώσεις παρόμοια θα εισπράξεις. Ή θα προσκαλέσεις με τη συμπεριφορά σου ή αυτή θα κάνει κάποιους να απομακρυνθούν. Είναι λοιπόν τόσο απλό μέσα στην πολυπλοκότητά του! Και φυσικά από κρούσματα που υπήρξαν, ακραία εκεί μέσα, δόθηκε το έναυσμα για χίλια δύο σχόλια και φοβίες , σενάρια συνομωσίας και σύνδρομα του τύπου ¨όλοι είναι εναντίον μας και θέλουν το κακό μας¨ αλλά χωρίς να αναλογιστούμε πως σε αυτό το δίκτυο ανθρώπινο σαν αυτό του Facebook μπορεί να είμαστε εμείς οι ίδιοι. Και γιατί όχι να μην είμαστε εμείς οι κακοί που θα προκαλέσουμε κακό σε άλλους που θα θελήσουν να έρθουν σε επαφή μαζί μας.
Σε αυτό το χώρο του facebook υπάρχω κι εγώ. Από τύχη…το λέω έτσι. Από περιέργεια θα το έλεγα καλύτερα, μπήκα σε αυτό το σύστημα. Σε λίγο άρχισα να κάνω ¨φίλους¨.- Η λέξη φίλος είναι ιερή και αν έτσι το εξετάσεις εξευτελίζεται όπως χρησιμοποιείται εκεί μέσα. Η λέξη αυτή έχει την έννοια μιας γνωριμίας. Ούτε καν. Μιας συλλογής μιας λίστας ονομάτων ανθρώπων που τις περισσότερες φορές και με τους περισσότερους, ενδέχεται να μην έχεις καν ούτε μία επαφή-συνομιλία.
Μετά άρχισα να συνομιλώ με κάποιους. Εγώ από φύση επικοινωνιακό άτομο και με διάθεση να προσεγγίσω κοινωνιολογικά τους ανθρώπους , ήρθα σε επαφή μέσω facebook με πολλούς θα έλεγα.
Οι άνθρωποι είναι παντού-και μέσα στο internet και έξω από αυτό-οι ίδιοι. Κουβαλάνε την προσωπικότητά τους, τα πάθη τους, τις επιρρέπειες τους, αλλά και τις αρετές τους , τα ταλέντα τους, τις συνήθειές τους, όπου κι αν βρίσκονται. Έτσι κάπως κι εδώ. Θα ¨συναντήσεις¨ από ανθρώπους με υψηλό επίπεδο κοινωνικής και άλλων, μόρφωσης ως τις ποιο ευτελείς συμπεριφορές. Από κει και πέρα όπως ακριβώς στη ζωή σου έξω, εσύ θα επιλέξεις αυτούς που συνταιριάζεις στη συμπεριφορά, στις απόψεις, στην εν γένει συμμετοχή στις επαφές και θα απορρίψεις όσες από αυτές δεν ταιριάζεις. Θα απορρίψεις με τη θέλησή σου και με τη συμπεριφορά σου θα σε απορρίψουν. Εκτός… Εκτός αρκετών περιπτώσεων , ανώριμων χαρακτήρων ανθρώπων που ¨πέφτουν¨ ποικιλοτρόπως σε παγίδες. Και επειδή εκεί μέσα υπάρχει πληθώρα επαφών από ότι ένας μέσος όρος επαφών στην πραγματική ζωή, τότε ίσως αυτά τα άτομα κινδυνεύουν περισσότερο.
Μα σκέψου και το άλλο. Γιατί τόσοι άνθρωποι να έχουν την ανάγκη να γίνουν μέλη μιας μεγάλης κοινωνίας ανθρώπων; Η αποξένωση στη ζωή τους; Η αλλαγή στη συμπεριφορά των ανθρώπων- έχουν γίνει εγωιστές και απρόσιτοι οι άνθρωποι. Η ανάγκη να βρεις τον όμοιό σου; Το σύντροφο; Τον πραγματικό φίλο; Τον ερωτικό σύντροφο στο τέλος τέλος; Γιατί όχι; Δεν είναι ένας τρόπος να έρθεις κοντά με τους ομοίους σου; Και αν υποθέσουμε πως –όπως διατείνονται ορισμένοι- αποξενώνεσαι από τη ¨ζωή σου¨-μήπως εκεί υπάρχει ο τρόπος να βρεις ότι ίσως δε σου γεμίζει τη ζωή;;;
Το παν λοιπόν είναι οι ανθρώπινες σχέσεις. Το Facebook απασχολεί και θα απασχολεί γιατί αφορά αυτό. Μα πάντα έτσι ήταν. Και η κοινωνική κριτική γινόταν πάντα. Ίσως τώρα ευκολότερα, αυτό διαφέρει. Και δίνει λαβές για σχόλια σε οποιονδήποτε. Ακόμα και άσχετο του θέματος και του χώρου. Άνθρωποι και χαρακτήρες διάφοροι υπήρχαν και θα υπάρχουν. Όπως είναι υποχρέωσή μας να κοιτάμε μέσα μας και να ψαχνόμαστε πάντα και να βελτιωνόμαστε. Και τότε δεν θα έχουμε κανένα είδος φόβου ότι θα πέσουμε θύματα κακών ανθρώπων και συμπεριφορών. Παρά θα έχουμε να προσφέρουμε και σε όποιον ακόμα δεν έχει γνωρίσει την καλοσύνη και την κατανόηση. Όλοι οι άνθρωποι το έχουμε ανάγκη αυτό, σε σημείο να αλλάζουμε ριζικά όταν τελικά το βρούμε.
Εκβιασμοί; Υπήρχαν πάντα. Και αυτοκτονίες. Και δυσφημήσεις. Και εξαπατήσεις. Και οι άνθρωποι έπεφταν  θύματα διαφόρων καταστάσεων και επιτήδειων. Είναι όσα κατηγορούν το facebook. Απλώς δεν διαδίδονταν ίσως όπως στην περίπτωση του Facebook. Αλλά από την άλλη και ποτέ ίσως δεν υπήρξε τόση ανάγκη για επικοινωνία ώστε να εκφράζεται μέσα από ένα ¨ Facebook¨.
Τέλος όταν κάτι το αντιμετωπίζεις με ωριμότητα δεν έχεις να φοβηθείς. Ποτέ σε τίποτα δεν έφταιξε το μέσο αλλά ο τρόπος που το χρησιμοποιεί κανείς!