Η δικτατορία των όμορφων

«Η λέξη δικτατορία είναι υπερβολική για να τη χρησιμοποιήσεις εδώ».

Μου είπε ένας δικός μου άνθρωπος όταν με ρώτησε για ποιο θέμα γράφω. Νομίζω πως δεν είναι καθόλου. Για δες ένα γύρω. Οι άνθρωποι προσπαθούν με κάθε τρόπο να φαίνονται όμορφοι. Μέσα από χιλιάδες προβλήματα προσωπικά και της εποχής όλοι έχουμε την αγωνία του φαίνεστε.

Είναι η τηλεόραση που έχει διεισδύσει τόσο στο συνειδητό και το υποσυνείδητο και όλοι έχουμε συγκεκριμένα πρότυπα που εκεί προβάλλονται;

Αυτό το ¨λαοφιλές¨; μέσο μας επιβάλει και τον τρόπο του φαίνεστε. Πρέπει να είσαι κάπως, συγκεκριμένα , τέλεια δηλαδή  και ο άκριτος τηλεθεατής υιοθετεί και μιμείται. Στο τέλος εκείνος ζημιώνει. Γιατί όπου κι αν κινείται πλέον το ζητούμενο είναι η εξωτερική εμφάνιση. Όλα τα άλλα σημαντικά παραμερίζονται, υποβαθμίζονται, ο άνθρωπος χάνει την προσωπικότητά του και γίνεται μάζα.

Κι έτσι όπου κι αν κινηθεί κανείς σήμερα το ζητούμενο είναι αυτό που δείχνει. Κι αν κάποιος διαθέτει προσόντα πέρα απ’ αυτό εκείνος θα πεταχτεί στην άκρη μαζί με τα προσόντα του.

Αν η τηλεόραση έδειξε ένα τρόπο επιβολής στους άλλους , οι ίδιοι μας άκριτα επιβάλαμε κάτι που κανέναν δεν βοηθά. Γιατί κανείς δεν εκτιμά πια ταλέντα και προσόντα αλλά το όμορφο κενό!

Στην καθημερινότητα το διαπιστώνεις. Σε κάθε αναζήτηση εργασίας τυχερός είναι ο ωραίος. Μη δίνοντας αρκετή σημασία στα σημαντικά προσόντα που μπορεί να διαθέτει κάποιος που δεν έχει εμφάνιση. Η νεολαία έτσι έχει διαμορφώσει την άποψη πως πρέπει να κυνηγά κανείς την εξωτερική του τελειότητα και δεν έχει σημασία ο εσωτερικός του κόσμος. Για δες πόσο επικίνδυνο είναι αυτό! Σιγά σιγά χτίζουμε μια κοινωνία της κενότητας και έλλειψης ουσιωδών στη ζωή αλλά και στην αξιοπρέπεια, τις αξίες , την καλλιέργεια ταλέντων για να πάει προς την πρόοδο ο κόσμος τούτος.

Οι σχέσεις έχουν επηρεαστεί. Τα στάνταρτς, προσωπικά, σεξουαλικά, ή σε φιλικό επίπεδο έχουν αλλοιωθεί.

Εξηγούμαι σε αυτό το σημείο πως δεν είμαι κατά των όμορφων ανθρώπων. Πως θα μπορούσα άλλωστε αφού πάντα το ωραίο προδιαθέτει ευχάριστα. Απλά διαμαρτύρομαι στην επιβολή μόνο αυτού ως κριτήριο για να ξεχωρίσει ή να πάρει μια εύνοια ή να εκτιμηθεί κάποιος παραπάνω από κάποιον που διαθέτει άλλα χαρίσματα και προσόντα και παραγκωνίζεται γιατί δεν είναι αποδεχτός εμφανισιακά.

Κανείς λοιπόν δεν είναι σε θέση να καταλάβει, ούτε όσοι είναι οι θιγόμενοι, ότι χρειάζεται επανάσταση εναντίον της δικτατορίας των όμορφων και όσων προσπαθούν να την επιβάλουν θέλοντας να μετατρέψουν τους ανθρώπους σε μάζα, σε μια όμορφη μάζα, επιμένοντας σε αξίες και προσόντα πάνω από όλα σε ολοκλήρωση προσωπικότητας και διάθεση για προσφορά, σε αξιοποίηση δυνατοτήτων για την πρόοδο και την ευημερία του κόσμου και φέροντας σε δεύτερη μοίρα το τέλειο της εικόνας, μιας εικόνας μάλιστα που με όσες προσπάθειες παρέρχεται μέσα στο χρόνο και χάνεται χωρίς να αφήσει κανένα ίχνος!!!